Ikona popkultury lat 80, heros kaset wideo bez hologramu, które podrzucał wujek w epoce boomu VHS w Polsce, jeden z najbardziej charyzmatycznych i rozpoznawalnych bohaterów kina akcji w historii kina powraca !! Czy jest to powrót udany? Zważywszy na to, ze czas podobnych bohaterów, co to „wyciął wszystkich w pień w ten feralny dzień” przeszedł już raczej do lamusa, można mieć poważne wątpliwości co do natury powstania czwartej części. Ja też miałem kiedyś 8 lat, obejrzałem „Rambo II” chyba z 15 razy i zachwycałem się herosem, który zamiast komórek mózgowych używa łuku, ale zestarzałem się, to raz, zmieniły się czasy i zmieniło się kino, to dwa. Ze wskazaniem na owe „dwa” właśnie”...


Nasz Johnny Boy nie zmienił się aż tak bardzo – co prawda przybyło mu lat, zmarszczki się pojawiły, a twarz z, na swój sposób przystojnej, zaokrągliła się (Sylwkowi trzeba oddać – w wieku 60 lat taki wygląd chętnie wezmę, szczególnie z mym niezdrowym trybem życia;), za to nadal sypie głupimi tekstami i niezrozumiale coś bełkocze trzy po trzy. Ale to tylko pozory, bo nasz Rambo to nadal maszynka do zabijania, a swój łuk (jest łuk, hurrraaaaa !!!) wykorzystuje równie dobrze do łowienia ryb (pierwsze miejsce w konkursach wędkarskich murowane) jak do przebijania gardeł i głów nikczemnikom. Nice…

Nice? No nie do końca. Nie mam pojęcia jak Sylwkowi (aktorowi, reżyserowi i scenarzyście w jednym, uffff) nasunął się pomysł, by zrobić tak nieprzemyślanie brutalny film? Nie mam nic do scen akcji (o czym dalej), ale do całego zawiązania filmu. Olaboga, ja nie oglądam „Listy Schindlera” Spielberga, czy „Pól śmierci” Joffe, by musieć uczestniczyć w masakrze niewinnych ludzi. Sylwek z jednej strony niby chce uderzyć w nas zwykłą, prostą rozrywką, przygodami twardego komandosa, a z drugiej strony sili się na przesadnie uwypuklone sceny masakry cywilów, gwałty i tym podobne paskudztwa. Iście antagonistyczne zestawienie (w Birmie film cieszył się ogromnym zainteresowaniem w obiegu na bazarach – cos jak kiedyś w Polsce hehe – bo w kinach był oficjalnie zakazany). Jeżeli jednak skupić się na samej akcji…

Tu trzeba Sylwkowi znowu oddać i to aż trzy rzeczy. Po pierwszy zaparcia, by powrócić do tej roli w wieku przekraczającym 60 lat. Zdaniem wielu naraził się na śmieszność ponownie ganiając po dżungli w spoconym podkoszulku, ale mimo wszystko, nie wypada to wcale tak tragicznie jak można było się spodziewać. Kondycja może już nie ta, ale Sylwek wciąż nieźle się trzyma. Plus.

Po drugie – naciułanie 50 milionów zielonych. To chyba największy wyczyn. Doprawdy nie wiem jakim cudem ktoś mógł dać 50 baniek na opowieść o grupie najemników odbijających zakładników z obozu w środku wrednej dżungli. To już nawet nie 7, 77, czy 777-a woda po kisielu, ale raczej resztki po tych szklankach, w których był kisiel. Kino akcji z lat 80-90 pełną gębą. No nie do końca, jest jeszcze realizacja…

Po trzecie więc – krwawa jatka. Sylwek łamie nieznośne i wkurwiające wszystkich trendy ostatnich czasów o wlepianiu wszystkiemu PG-13 nawet tam gdzie krew jest wręcz wskazana (vide „Die Hard 4.0”). Tutaj nie ma zmiłuj – urywane są głowy, ręce, całe ciała są przeszywane pociskami, słowa „ręka, noga, mózg...na drzewie”. Masakra. Brutalny, brutalny, brutalny. Mimo wszystko na plus…


Co z tym nowym „Rambo”? Pewnie i tak masz swoje zdanie. Albo krztusisz się ze śmiechu, albo do głosu dochodzi sentyment z dawnych lat. Twój wybór…

Plusy – niezła jatka, Sylwek w dobrej formie, powrót herosa kina akcji
Minusy – ale to już nie te czasy, mimo wszystko drętwy i do bólu stereotypowy
Moja ocena – 4/10