Chciałbym podzielić się ze społecznością przemyśleniami co do zasadniczego przesłania filmu, które naszły mnie po jego seansie. Element przedstawienia zjawiska społecznego (samobójstwa poprzez egzekucję) - sam w sobie już niezwykle interesujący - wydał mi się jednak drugorzędnym wobec dokonanej w komentowanej produkcji analizy innego toposu - macierzyństwa.

W tym celu rozważyć pragnę kolejno trzy zagadnienia: 1) pędu ku macierzyństwu; 2) macierzyństwa jako społecznego oczekiwania; 3) braku możliwości bycia matką i związanych z tym konsekwencji.

Ad. 1
Pierwsze pojęcie twórcy traktują jako naturalną (a co najmniej silnie zinternalizowaną), charakteryzującą kobietę, potrzebę bycia matką. Postać bohaterki od samego w zasadzie początku - tj. chwili ślubu - nakierowana jest jednoznacznie na posiadanie dziecka, podejmując w tym celu różne kroki - w tym odwołując się do praktyk magicznych. Jest to jej podstawowe dążenie, któremu pozostaje w pełni oddana i które stanowi jej największe pragnienie. Postać kobiety cechuje tutaj wewnętrzne, bardzo silne i fundamentalne dążenie do zrodzenia potomstwa, opiekowania się nim, wychowania - jednym słowem - do bycia matką. Stanowi to jednocześnie podstawową kategorię, w jakiej bohaterka definiuje samą siebie oraz centralny element jej tożsamości.
Nie chcę w tym miejscu rozstrzygać, czy mamy tutaj do czynienia z pragnieniem w pełni naturalnym czy też raczej wynikającym z presji społecznej (patrz pkt 2) zakorzenionej głęboko w psychice Agnes. Nie ulega natomiast wątpliwości, że bohaterka reprezentuje archetypiczny obraz kobiety, dla której macierzyństwo stanowi akt ostatecznego spełnienia.
Ad. 2
W perspektywie społecznej zasadniczą funkcją kobiety - żony - jest spłodzenie potomstwa. Jest to jej podstawowe zadanie, od wykonania którego uzależniona jest jej społeczna ocena jako człowieka. Inne jej tradycyjne role też oczywiście zostają w filmie wyeksponowane, jednak to właśnie bycie swoistym "inkubatorem" zostaje szczególnie podkreślone. Uwidacznia się w to zwłaszcza w tej scenie, kiedy bohaterka podsłuchuje rozmowę swojego męża z teściową, z której jasno wynika, że fakt, iż nie zaszła ona jeszcze w ciążę budzi w lokalnej społeczności pewne poważne wątpliwości i plotki. W tym zatem kontekście społeczeństwo kieruje wobec kobiety jednoznaczne oczekiwanie, by została matką, uzależniając od tego jej wartość i przydatność, wywierając na niej w tym względzie stałą presję i poddając ją ciągłej ocenie - zarówno w gronie rodzinnym, jak i wobec całej społeczności.
Ad. 3
Główna bohaterką matką jednak nigdy nie zostanie. W moim odczuciu zostało to ukazane w symbolicznej scenie prania przez nią w rzece splamionych krwią ubrań. W jednej z wcześniejszych scen teściowa komentuje postać innej kobiety, piorącej skrwawione szaty, słowami: "Ona nigdy nie będzie miała dzieci". Fakt, że jakiś czas później sama Agnes znajduje się w identycznej sytuacji odbieram jako jednoznaczne wskazanie przez film, iż nie jest ona zdolna do posiadania potomstwa.

W obliczu analizy dokonanej w pkt 1 i 2 fakt ten jest kluczowy dla zrozumienia postępującego załamania psychicznego bohaterki. Kiedy Agnes uświadamia sobie, że nigdy nie będzie miała dzieci, zawodzi jednocześnie własne, jak i społeczne oczekiwania, wyznaczające jej zasadniczą funkcję jako kobiety. Staje się ona we własnym, jak i publicznym odczuciu bezwartościowa, skoro jej wewnętrzna potrzeba, jak i społecznie wyznaczona podstawowa rola nie mogą zostać przez nią spełnione. Wewnętrzne napięcie wynikające z faktu niesprostania wyznaczonemu jej zadaniu prowadzi w ostateczności do zupełnej utraty poczucia własnej wartości i całkowitej dezintegracji tożsamości. Efektem jest ostateczna wola pozbawienia siebie życia - fakt, iż Agnes morduje w tym celu dziecko również pozostaje symboliczny.