Przed seansem trzeba wiedzieć, że Solid State Society jest sequelem serialu Stand Alone Complex 2nd GiG. Nie ma nic wspólnego z filmami kinowymi.
Film niby znowu opowiada o poszukiwaniach Władcy Marionetek, ale na szczęście to nie jest telewizyjny rameke klasyku z 95. Czerpie inspiracje z innych wątków z 1 i 1.5 części mangi.
Posiada właściwie wszystkie wady i zalety serialu. Ba, to właściwie jest serial, tylko zmontowany w jeden, pełnometrażowy film. Kreska prezentuje niemal identyczny poziom co serial, może ciut lepsza. Muzyka składa się z utwów znanych z Stand Alone Complex, co kto lubi. Poza krótkimi utworami chóralnymi, drażniła mnie. Fabuła jest niezła- wciągająca, parę zwrotów akcji, jest przekombinowana jak to momentami wątki główne serialu, ale też nie powala. Ot sensacyjniak, z elementami political fiction. Scen akcji jest sporo i wyglądają nieźle.
Poważną wadą są nieścisłości między filmem, a serialem. Spoko, żaden spojler- Motoko od 2 lat nie należy do Sekcji 9, posiada własną kryjówkę i nauczyła się kontrolować przynajmniej dwa cyberciała na raz. Dlaczego opuściła zespół? Czym konkretniej się specjalizuje? Skąd nabyła umiejętności? Nie wiadomo. Wspomniane nieścisłości są o tyle bezsensowne, ponieważ w drugiej połowie wszystko wraca do normy. Wątki te są więc zbędne, wywołują tylko zakłopotanie i w drugiej połowie znikają jakby nigdy nie istniały. Film też nie angażuje emocjonalnie, nie powala, nie ma czegoś co pozwoliło się wybić na tle serialu.
Jeżeli jesteście fanami Ghost in the Shell, zwłaszcza Stand Alone Complex to warto zobaczyć Solid State Society. Ale jeżeli liczycie na coś równie ambitnego co filmy Mamoru Oishi, to się zawiedziecie. Warto obejrzeć po zaznajomieniu się serialem, nie ma żadnych istotnych odwołań, ale lepiej wczujecie się w klimat.