Kocham filmy w kolorze rubinowej purpury, a ten spełnił moje oczekiwanie. Co prawda nie
posiada aż tak wielu drastycznych scen, jakbym sobie tego życzył, ale te które prezentuje
stoją na dość wysokim poziomie. Dużym plusem tego thrillera jest obraz i dźwięk, co
rekompensuje słaby scenariusz i kiepskie dialogi. Początek filmu był kiepski, a później
długo się rozkręcał, po czym gdzieś od połowy mile zaskoczył mało wyrafinowanymi,
aczkolwiek dosadnymi ujęciami śmierci. Fajną rzeczą było utrzymywanie napięcia wokół
jednej osoby (Yasmine) co wprowadziło odruch życzliwości wobec bohaterki i przeżywanie
jej ucieczki. Jednak wolałbym zupełnie inne zakończenie, gdzie główna postać zatrzymuje
się przed Policją, a następnie jest szatkowana seriami z karabinów maszynowych (w
zwolnionym tempie kamery), trzymając się cały czas za brzuch, w którym tkwi jej dziecko.
Proszę o dokładne oglądanie filmu, i przeżywanie go tak, jak na to zasługuje.