Paradokumentalny film opowiadający o świętej wojnie trwającej od lat między chłopami małej wioski a dyrekcją Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Przed zbliżającym się weselem w jednym z gospodarstw dyrektor PGR układa się z chłopami, zawierając od lat oczekiwany pokój. W tych gorących, pełnych emocji dniach we wsi pojawia się wyklęty ojcobójca, który warunkowo opuścił więzienie i za wszelką cenę pragnie wtopić się w wiejską społeczność. W finale, podczas fortepianowego koncertu w wykonaniu artysty pochodzącego z wioski, następuje akt całkowitego pojednania przeobrażający się w ludowe święto. Film zrealizowany w autentycznej scenerii i z udziałem grających samych siebie mieszkańców (rodziny Bońkowskich, Cabanowskich, Jaroszów, Jakubowskich, Petrykowskich, Mackiewiczów, mieszkańcy wsi Zdunówek, Sierakowo, Niedróż Stary i PGR Kondrajec).

Jeden z najoryginalniejszych filmów w historii polskiej kinematografii. Formalny kolaż, w którym przenikają się elementy filmu fabularnego, dokumentalnego i reportażu, a codzienne wydarzenia nabierają wymiaru mistycznego. Powiat płoński. Pomiędzy mieszkańcami zacofanych wsi a Państwowym Gospodarstwem Rolnym od lat toczy się spór o łąkę. Pomimo korzystnego dla PGR-u wyroku sądu chłopi nadal próbują korzystać z ziemi, którą uważają za swoją. Kierownik PGR-u nakłada na nich wysokie kary pieniężne, co prowadzi do eskalacji konfliktu. Obie strony mają swoje racje, jednak nie potrafią znaleźć płaszczyzny porozumienia. Szansą na pojednanie staje się wizyta syna jednego z chłopów, obecnie pianisty wirtuoza. Fabuła, będąca tylko pretekstem dla nakreślenia zbiorowego portretu bohaterów, opiera się na zderzeniu chłopskiej mentalności i tradycyjnego postrzegania ziemi z nowoczesnymi, niekiedy bezdusznymi zasadami narzuconymi przez władzę. Wiara w tradycję i prawo naturalne we współczesnym świecie staje się zabobonem, a próby zachowania dawnego porządku rzeczy traktowane są jako przestępstwo.