Ładna, naprawdę ładna opowieść o uczuciu i wzajemnym przyciąganiu. Film pełen ciepła, pogodności i skrzętnie ukrywanych nadziei na wspólne jutro. Bohaterowie się kochają, lubią swoje towarzystwo, dobrze się uzupełniają. Ale dzisiejsza miłość narażona jest na wiele niebezpieczeństw. Nawet tych ekonomicznych.. Szczególnie gdy jedno chce już latać a drugie nadal nie może rozłożyć skrzydeł. Ten film będzie się dobrze oglądało dojrzałym i doświadczonym emocjonalnie parom.

Współczesność miejskich zachowań odmalowana jest momentami surowo ale ze smakiem. W tym obrazie nawet wyrzuty mają zaledwie słodko-gorzki smak i nie umniejszają sympatii do obojga postaci. Achronologiczny porządek zaskakuje ale wprowadza dodatkową przyjemność z odkrywania zmieniających się na przestrzeni lat uczuć głównych bohaterów. A pozostawienie na sam koniec reminiscencji, która de facto otwierała tę historię to już prawie majstersztyk. Niezwykle ciekawa jest także sama konwencja podmiejskiej podróży do miejsca dzieciństwa Dong-hoon. Dawni ukochani wspólnie zmierzają pochować cenną część swojej przeszłości w miejscu, z którym wiążą się dodatkowe wspomnienia. To jakby jeszcze dodatkowa, subtelna historia w historii.

Wybitne jest tło muzyczne. Nastrojowe, ciepłe, chwilami monumentalne. Właściwie idealne.
Zresztą cały ten obraz jest pogodny i ciepły zarówno w formie jak i treści.

To był dobry seans filmowy. Bardzo jestem ciekaw dalszych produkcji Jong-hoon Lee.
............................................................ ..................................
Film obejrzałem na Warsaw Korean Film Festival (XII.2015)