Koko-di Koko-da

gniewie, poczuciu winy po stracie bliskiej osoby. Reżyser, aby pokazać nam jak trudno poradzić sobie i przepracować tak ogromną traumę, jaką jest niespodziewana śmierć, zastosował motyw a'la Dzień Świstaka, tylko w znacznie mocniejszym wydaniu. I powtarza ją tak długo, aż osiągnie swój cel. Moim zdaniem nieco za długo,...

To jest właściwy tytuł polski. Piosenka na końcu to ,,Vår tupp är död" z francuskiego oryginału ,,Le coq est mort". Poza tym: dobre duńskie kino (jak zawsze).

trauma, przeznaczenie, pojednanie.
Zdjęcia z teatrzyku kukiełkowego i muzyka na koniec piękna.

z wspólnego biesiadowania przy stole, następnego dnia przeżywa nagłą śmierć dziecka. To co następuje później to już tylko traumatyczne wizje prześladujących rodziców postaci z malowanki na prezencie jaki otrzymała ich córeczka. Film jest trochę dziwny, zrozumiały tylko dla skandynawskiego reżysera ale uzmysławia, że...

odrodzić się jak Feniks z popiołów, podnieść się całkowitym zniszczeniu... Piękna symbolika uczuć i przekombinowana fabuła..