Serio?! To wszystko było tak zabawnie przerysowane, że nieustannie się zaśmiewałam :-)

Jako osoba z zaburzeniami lękowymi zawsze cieszę się z reprezentacji w mediach, ale jako osoba, która otarła się o związek z zaburzoną i niebezpieczną osobą, jestem wściekła na to, jak szkodliwy morał daje zakończenie filmu.

[spoilery]
Facet uważał, że jego choroba jest wystarczającym powodem, żeby jego żona podporządkowała mu całe swoje życie. Był egoistą, który przestał się interesować własną żoną, kiedy okazało się, że jej wirtualna wersja, w przeciwieństwie do prawdziwej, nie ma własnych potrzeb ani własnego zdania i będzie na każde jego zawołanie. Dostał świra na punkcie tego programu i masturbował się do jego głosu. Jest toksyczny i niebezpieczny. I to, że zrobił ckliwy gest i przeprosił, ma być wystarczające, żeby do niego wrócić? Gdyby przynajmniej w filmie padło zdanie o tym, że Emily wróci do niego pod warunkiem, że zacznie się leczyć. Łatwo mi sobie wyobrazić, jak w dalszej części tej opowieści Emily staje się ofiarą przemocy domowej.

I wracając do moich doświadczeń - gdybym zobaczyła ten film w czasie jednej z bardzo wielu prób odcięcia się od osoby, która uzależniła mnie od siebie emocjonalnie, jednocześnie mnie krzywdząc (a uwierzcie mi, bardzo wiele kobiet pada ofiarą takiej manipulacji), to kto wie, czy nie zaważyłoby to na mojej decyzji i czy nie postanowiłabym dać gościowi kolejnej szansy.