Żniwiarz balansuje pomiędzy mrocznymi niewyjaśnionymi zagadkowymi, zdarzeniami a typową ograną wtórnością okrytą płaszczem miernego warsztatu. Żniwiarz Dusz jest drogą, jest przygodą - zadaje pytania,niestety najczęściej ląduje na mieliźnie.Z jednej strony to hymn ku czci Pradawnych i próba odpowiedzi na pytanie co z nami będzie a kończąc na rozważaniu o wartości prawdziwej przyjaźni. Obraz gra z widzem, zabiera w rejony z sennego koszmaru, nic nie jest takie jak być powinno,ale czy nie jest to swoista metafora życia? Każdy z nas po trochu jest tymi ludźmi w lesie, tacy różni i niepewni a jednak szukający sensu i zabawy. Muzyka poczciwie pobudza ale scenariusz zabłądził - my postarajmy się nie. Mocne 1/10.