Bertolucci debiutuje filmem, który ma prawo dumnie leżeć obok jego późniejszych dokonań. Może i nie dorównuje im poziomem artystycznym, ale pokazuje, iż mamy do czynienia z barwnym reżyserem. Twórcy nie zależy by wbijać się w jakikolwiek nurt ówcześnie popularny we włoskim kinie. Czerpie chętniej z poza granicy swojego kraju. Dzięki czemu jest tu zarówno sporo z "Rashomona", jak i kina noir. Neorealizm objawia się jedynie w aktorstwie, które niestety średnio tu pasuje.
"Kostucha" to pozornie zwykły thriller z morderstwem w tle. "Kto zabił?" przestaje być jednak istotne, w obliczu sposobu prowadzenia opowieści, jaką wybrał reżyser. Zjawiskowe zdjęcia ukazują brudny świat w jakim przyszło żyć bohaterom. A klimatu dopełnia "asymetryczna" muzyka, stapiająca się z obrazem.
Istotny w całej opowieści jest wniosek, iż każdy ma coś do ukrycia. Morderstwo wydaje się być zestawione z matactwami jakich dopuszczają się bohaterowie. Kontrowersyjny zabieg, acz skutecznie ukazujący świat oczyma społecznie wykluczonych mieszkańców Rzymu. Wbrew trendom, Bertolucci przedstawia ich w ciemnym świetle.
Dobry start reżyser, który później bardzo namieszał.