Trzydzieści cztery lata, które upłynęły od premiery filmu, nie były łaskawe dla "Koziorożca". A szkoda, bo początek filmu jest intrygujący.

Minuty przed startem rakiety, astronauci biorący udział w locie na Marsa zostają przetransportowani do starej bazy wojskowej. Na miejscu dowiadują się, że moduł mający utrzymywać ich przy życiu w kosmosie nie działał jak powinien i umarliby po 3 tygodniach. Oficjalnie wszystko idzie zgodnie z planem, misja trwa nadal. By dopełnić mistyfikacji, brakuje jedynie nagrania z powierzchni Czerwonej Planety. Astronauci, nie do końca z własnej woli, biorą udział w zarejestrowaniu tejże wiekopomnej chwili, kolejnego „wielkiego kroku dla ludzkości” w starym hangarze. Niestety dla spiskowców, nie wszystko pójdzie po ich myśli.

"Koziorożec 1" zapowiadał się bardzo obiecująco, jednak na dobrym pomyśle się skończyło. Najgorszy jest brak napięcia, atmosfery paranoi i jakiegoś podskórnego niepokoju, poczucia lęku. W końcu mamy tutaj nie lada teorię spiskową, tworzenie iluzji mającej na celu oszukanie całej ludzkości. A do tego "oni" – czuwający, aby ludzie spokojnie chłonęli to, co jest dla "nich" wygodne; eliminujący każdego, kto zaczyna zadawać niewygodne pytania. Ciekawy political thriller? Raczej coś w rejonach kina rozrywkowego.

Scenariusz jest dziurawy, wszystko zostało potraktowane strasznie powierzchownie. Misja trwa kilka miesięcy, jednak wcale nie odczuwa się upływu czasu, ani efektów/procesu działań spiskowych. Fałszywe lądowanie na Marsie dawało okazję do nakręcenia świetnego materiału – przywiązanie uwagi do detalu, odtworzenie wszystkiego z wykorzystaniem naukowych materiałów i/lub przewidywań badaczy, pokazanie aspektów technicznych. Do tego zaakcentowanie możliwości transmisji telewizyjnej, jak potrafi manipulować obrazami, tworzyć iluzję, niemal samodzielnie kreować rzeczywistość. Ukazanie od kuchni, jak się preparuje fakty. Nic z tego – ten aspekt historii jest przedstawiony niesamowicie nędznie. Cóż, Hyams to nie Kubrick.

Moralne dylematy astronautów nie są specjalnie głębokie – wymiana kilku zdań i już wątpliwości co do słuszności ich działań są łatwe po przełknięcia. Życie ich rodzin w czasie trwania misji? Nie ma (poza wypowiedzią żony Brubakera, że są z niego dumni i spróbują wieść normalne życie). Nawet wykrycie drobnych nieprawidłowości i próba dotarcia do prawdy są nieprawdopodobnie nudne. W ogóle nie czuć zagrożenia w chwilach, gdy dziennikarz zbliża się do odkrycia prawdy. Sceny, które powinny wciągać widza i trzymać w napięciu są po prostu nijakie.

Obsada filmu. O.J. Simpson jako astronauta? Chyba więcej nie trzeba mówić. Epizod Savalasa może i jest śmieszny, ale zupełnie rozmywa obecne w filmie "napięcie". I jeszcze to żenujące zakończenie [SPOILER – Caulfield i Brubaker biegną w zwolnionym tempie, uśmiechnięci, ramię w ramię jakby byli szczęśliwi z zawarcia związku partnerskiego – SPOILER].

"Koziorożec 1" mógł być ciekawym, trzymającym w napięciu filmem o teorii spiskowej, relatywności prawdy, wpływie techniki/mediów na życie człowieka. Nie jest żadnym z tych, nie poradził sobie z upływem czasu. Strasznie niewykorzystany potencjał.