XD świetne

I ja osobiście wolę Annę. Nie rozumiem zachwytu wszytkich Elsą.

Anna - super postaćn pod wieloma względami. Polubiłem ją bardzo od samego początku. Elzy ani trochę... Ale ja to już stary zgred jestem - nie wiem, co na dzieciakach robi największe wrażenie :) Może rzeczywiście efektowna sukienka i magiczne moce ważniejsze są od wielu ważnych cech, którymi zostali obdarzeni przez scenarzystkę Anna czy Kristoff, zwłaszcza w pewnym wieku. Dziwię się jednak trochę, bo ta para jest zwyczajnie znacznie sympatyczniejsza. No cóż, fenomen niektórych postaci czasem trudno zrozumieć :)

Elsa stala sie symbolem Frozen ale w bajce Anna ja przebija osobowoscia

Moim zdaniem obie powinny być symbolem, w końcu film jest o siostrzanej miłości.
Tak na dobrą sprawę, to osobowości Elsy nie mieliśmy okazji za bardzo poznać. Po pierwsze dlatego, że za krótko jest na ekranie, po drugie - miała ukrywać swoje emocje. Za to mam niezły ubaw ze scen, w których widać po niej, że próbuje nie pokazać po sobie tego, co myśli, ale za bardzo jej to nie wychodzi - np. kiedy pierwszy raz zagadał ją arcyksiążę albo w krótkometrażówce z Olafem, gdy Kristoff chce pocieszyć dziewczyny po tym, jak mieszkańcy nie zdecydowali się przyjść na imprezę (chodzi mi o ten krótki moment jeszcze zanim zaczął śpiewać).
W sumie lubię obie siostry, każdą za inne cechy, ale to Anna ujęła mnie od razu i w stu procentach. Na początku bardzo przypominała mi charakterem Roszpunkę, jednak wraz z rozwojem fabuły widziałam coraz więcej różnic między nimi.

Odkopuję ten wątek.

Największym plusem Frozen są bohaterowie. Jednak największą siłą tego filmu jest fantastyczna protagonistka - Anna. Polubiłem ją niemal od samego początku. To wspaniała, głęboka postać, obdarzona nieco wybuchowym, impulsywnym charakterem, ale przy tym wrażliwa, empatyczna i lojalna. Jednak tym co chwyciło mnie za serce najmocniej, jest jej uczucie do siostry. Anna kocha Elsę bezgranicznie, najbardziej na świecie. Nawet kiedy przez lata była przez nią odrzucana z niezrozumiałego dla niej powodu, miłość do siostry nigdy nie wygasła. Gdy w końcu poznaje powód takiego traktowania, nie odrzuca siostry, a wręcz przeciwnie - myślę, że wtedy miłość do niej tylko urosła. Nie bacząc na nic rusza za siostrą w góry, gdzie zostaje po raz kolejny zraniona w serce przez Elsę (tym razem dosłownie i śmiertelnie). Na najwyższy podziw zasługuje czyn Anny ze sceny, która jest symbolem tego filmu, jego kwintesencją. Gdy widzi swojego niedoszłego męża próbującego zabić Elsę, podczas gdy Anna jest już w stanie agonalnym z powodu lodowej igły w sercu, rezygnuje z ratunku dla siebie (tym miał być pocałunek Kristoffa) i ostatkiem sił rzuca się na pomoc swojej ukochanej siostrze nie wiedząc, że dokładnie w tej samej sekundzie klątwa się dopełni i zamieni ją w lód. Jest to przepiękna i wzruszająca scena, w której obie siostry dają dowód swojej ogromnej miłości do siebie i to ta wzajemna miłość okazała się ratunkiem dla Anny oraz zamrożonego Arendelle.
Kończąc - Anna to piękna postać (wewnętrznie i zewnętrznie) , z którą łatwo można się utożsamić, ponieważ nie widać w niej fałszu. Takich ludzi jak ona jest sporo. Żeby tylko choć jakaś część miała tak wielkie i szlachetne serce.