Nie wystarczy chwycic za kamere i juz sie jest wielkim tworca kina niezaleznego. Liczy sie przekaz (tak twierdzil glowny bohater). Niestety rezyser nie wzial sobie tego do serca i wyszlo niewiadomoco. Rozumiem ze wszystko w tym filmie jest przerysowane, ale jak mozna zrobic to w tak nieudolny sposob. Niektorzy graja realistycznie, a niektorzy parodiuja (chyba ze jest to tak slabe aktorstwo). Rezyser miotal sie pomiedzy filmem spolecznym a komedia. Jako dramat - nie wzrusza, jako komedia - nie smieszy. Juz w pierwszej scenie widac fascynacje filmem "Nienawisc". Nawet ciekawa parodia poczatku, ale pozniej z minuty na minute coraz gorzej. Nie rozumiem tez wyboru tasmy czarno-bialej, zupelnie nie pasuje mi do konwencji (tu chyba tez odezwala sie milosc do filmu Kassovitza). Nawet ciekawe pomysly takie jak scena z rozprowadzaniem towaru nie bawia poniewaz gina wsrod scen gdzie trzeba odwracac glowe z zazenowania (szczegolnie kiepsko wypadaja dialogi).
Przy tak kiepskim filmie latwo zauwazyc plusy:
scena z babcia - obok Gonery najlepsze aktorstwo (Trzeba tez pochwalic K. Zycha jako Planka oraz momentami smiesznego D.Antkowiaka.)
zalazek fabuly - szczegolnie widoczny w koncowce.
Uwazam ze Dominik Matwiejczyk jest takim samym rezyserem jak jego glowny bohater hip-hopowcem.