Próba odświeżenia kultowej historii. Film ma swoje plusy – Skarsgård daje radę, chemia z Twigs działa, a parę scen wizualnie nawiązuje do gotyckiego klimatu oryginału. Niestety, całość traci tempo, tonie w melodramacie i brakuje jej czarnego humoru oraz kontrapunktu, które czyniły dzieło Proyasa wyjątkowym. Danny Huston jako czarny charakter zostaje kompletnie zmarnowany, a film w efekcie staje się ciężki i jednostajny. Nie jest to gniot, ale też daleko mu do kultowego poziomu filmu Proyasa.

Plusy:
- Bill Skarsgård – ma charyzmę, w niektórych momentach naprawdę niesie film.
- Kilka scen wizualnych i atmosfera mroku w drugiej połowie– są kadry, które mocno nawiązują do gotyckiego klimatu Proyasa (cmentarz, deszcz, graffiti).
- Muzyka i klimat chwilami:).

Minusy:
- Tempo – film rozwleka się przez pierwsze 40 minut, zanim akcja w ogóle się pojawi. Przesadny melodramat strasznie spowalnia akcję.
- Za mało czarnego humoru i ironii – całość zbyt poważna, bez kontrapunktu.
- Zmarnowany Danny Huston – nijaki złol chociaż miał potencjał.