Bo juz naprawde nie rozumiem jak ten film może byc tak pozytywnie oceniany. I tutaj podam merytoryczne argumenty, a nie czy mi sie podoba czy nie.

Przede wszystkim film wygląda jak z generatora ai. Rownie dobrze móglby pod wzgledem formalnym/technicznym każdym innym filmem z ostatnich 20 lat o Polsce czasu socjalizmu. Żadnego indywidualizmu, zdjęc które wyróżnialyby ten film na tle innych. Jest do bólu bezpieczny. I dlatego nudny formalnie. Mamy tylu utalentowanyvh operatorów, nie rozumiem tego. Po co są wtrącenia czarno białuch stylizowanych kadrów ktore nie są ujęciamy archiwalnymi tylko po prostu kadrami z wyłączonym kolorem? Czasami w filmach stosuje się takie przebitki w filmach biograficznych ale te kadry czarno biale są właśnie archiwalne, mądrze wplecione. A tutaj zupelnie bez sensu zastosowany ten zabieg.

Standardowo zostal nałożony filtr kolorystyczny aby wyglądał na film "z epoki". Tyle że ta gama kolorystyczna byla już w tylu filmach że jest wyszlifowany na amen.

Za dużo w filmie ślepych zaulków scenariuszowych i niepotrzebnych wątków przez co widz podświadomie sie gubi, i przestaje sie angażować w film. Przez te wątki film jest też za długi co ostatnio stało się troche standardem, ale nie rozumiem po co taka dlugość? Sztuką jest opowiedzieć skondensowaną historię i mądrze położyć akcenty aby film trzymał.za gardło od początku do końca. Ten film nawet nie próbuje tego robić.

Ale najgorsze jest to że twórcy nie mogli sie zdecydować czym ma byc ten film, komedią, pomnikiem, dramatem, telenowelą, manifestem, moralitetem? Przez to tez spada tempo, i film sie dłuży.

Sporo tego, ale to naprawde są tylko największe grzechy, a jest tego więcej. Szkoda tylko Pana Kuleja, bo zasługuje na solidną biografię filmową.