Crowdfunginowy sen: "Kung Fury" to stworzony z imponującą pasją hołd dla kina kopanego lat 80. Tytułowy bohater to nieustraszony, nieugięty i niepokonany stróż prawa, gotów nawet cofnąć się w czasie, aby dopełnić swych obowiązków. Nagromadzenie gagów, błyskotliwych rozwiązań realizacyjnych, stylistycznych smaczków, jest tu tak potężne, ze łatwo dostać oczopląsu. Zważywszy, że mamy do czynienia z dziełem grupki zapaleńców, a nie profesjonalną produkcją, za samą stronę wizualną należy się najwyższa ocena w skali (niezależnie jakiej, sześcio- czy dziesięciogwiazdkowej). Gorzej już od strony fabularnej. Ktoś powie: puknij się w czoło, przecież to wygłup, pastiszowy hommage dla czasów minionych. Owszem, wszystko się zgadza, tyle że... podróż w czasie do nazistowskich Niemiec? Naprawdę? "Kung Führer"? Przecie to czerstwe jak cholera. Mieliśmy już "Bękarty wojny" od Tarantino, było "Iron Sky" - czy naprawdę niewybredne żarty z Hitlera jeszcze bawią? Mnie średnio, dlatego zmuszony byłem obniżyć ocenę o jeden stopień. Przy planowanym pełnym metrażu przydałoby się już coś świeższego.