W pierwszych minutach filmu widziałem echa "True Detective". Już czołówka przywodzi na myśl ten serial, pokazując nam krajobraz Luizjany wzbogacony folkową balladą. Do tego dochodzi motyw rytualnych morderstw o dziwnej symbolice i detektyw z problemami rodzinnymi, starający się rozwikłać zagadkę. Niestety nadzieja na dobry thriller okultystyczny szybko mija. "Worry Dolls" są bowiem paranormalnym slasherem w stylu "Boogeymana" Lommela. Tak jak tam, mamy do czynienia z nawiedzonym przedmiotem zmuszającym ludzi do dokonywania mordów. Mimo że zabójstwa są krwawe, raczej nie wyglądają atrakcyjnie. Dlaczego? Bo są cholernie odtwórcze wobec innych filmów: choćby wstęp z wiertłem to kalka sekwencji z piłą w "Bladym strachu", a nożyce ogrodnicze na tle słońca stanowią oczywiste nawiązanie do "The Burning".

Normalnie lubię gdy ktoś hołduje dobremu kinu grozy. Tyle że w tym wypadku czułem iż większość zapożyczeń tuszuje brak własnych pomysłów. Zwłaszcza iż tutaj bardziej mamy do czynienia z nieświadomą parodią. To dzieło koszmarnie zagrane, z marną charakteryzacją i źle poprowadzonym wątkiem kryminalnym. Główny bohater to niby zapracowany detektyw, a nie tylko nie zauważa tytułowych laleczek na szyjach morderców, ale również nie umie łączyć faktów.

Całe szczęście trwa to wszystko jakieś 80 minut i ten czas szybko mija. Co nie znaczy że życzę wam marnowania tego czasu na niniejszy film...