Oglądałem go ostatnio z 20 lat temu, ale cały czas mam w pamięci niektóre sceny. Między innymi: śmierć ojca głównego bohatera, zniszczenie babki z piasku przez jednego chłopca, który powiedział na koniec „plugawy żyd” i scenę w obozie, kiedy Jonasz gra na nosie w kierunku SS-mana. Co chwyta za serce? Muzyka Ennio Morricone... Naprawdę, warto obejrzeć ten film.