Film mniej więcej od połowy stał się dla mnie bardziej komedią niż dramatem psychologicznym, jakim był w swoim pierwotnym wydaniu.

Obsada rodem ze scooby doo, mamy niezbyt inteligentnego jasnowłosego przystojniaka, który bzyka przy każdej okazji, zawsze porządną i przyzwoitą kujonkę, która ma nieokiełznane fantazje erotyczne, laskę, która lubi się bzykać i próbuje uchodzić za mądrzejszą niż pozwalają jej na to kompetencje, gościa, który mógłby wyglądać na kujona, ale przez luzackie podejście i niezbyt zadbany wygląd inni bagatelizują, dopóki nie pokaże swoich możliwości, no i jeszcze pies - najbardziej ogarnięty z nich wszystkich, który prowokuje całą akcję - w tej roli doskonała Ellen Page.

Film, który w pierwotnej wersji pozwalał widzowi na samodzielne dotarcie do niektórych przemyśleń, tutaj przedstawia ich kompletne obrazy, które nie pozwalają podziałać wyobraźni widza. Przerysowane sceny zabijają klimat tego filmu.
Człowiek 40 minut po kilkuminutowej śmierci prowadzi samochód. Innym razem człowiek planujący zatrzymanie akcji serca przez podanie konkretnego leku, jak gdyby nigdy nic łoi alkohol ile wlezie na wieczornej imprezie.

Najlepsze co mogło spotkać ten film to Kiefer Sutherland w roli profesora - gdy zapytał ich o to czy wiedzą coś więcej pomyślałem, że komu jak komu - jemu mogli powiedzieć, w końcu sam w młodości odwalił dokładnie taki sam numer :D

No i na koniec wyrzucenie wszystkich badań z tym związanych, zamiast anonimowo je opublikować i przyczynić się do rozwoju nauki zgodnie z pierwotnym założeniem projektu.

Czyżby to była zapowiedź kolejnego remake'u? :D