Natan Grossmann przez wiele lat tłumił wspomnienia z pobytu w niemieckim getcie. Jego potrzeba zapomnienia była tak wielka, że nigdy nie pragnął poznać okoliczności śmierci swoich rodziców i losów brata, który zaginął w 1942 roku. Dopiero teraz Grossmann powraca do Łodzi i rozpoczyna emocjonalną konfrontację z przeszłością. Im więcej dowiaduje się o bracie, tym więcej powraca do niego wspomnień o rodzicach, o nim samym, o życiu i umieraniu w getcie.