Wczoraj dzięki Filmwebowi miałem przyjemność obejrzeć ten film na przedpremierze (podobnie jak ?Sztandar Chwały? ? pośrednio dzięki koledze). Teraz się nie dziwię, dlaczego lepsze noty zbierają ?Listy z Iwo Jimy?.

Listy zawierają więcej scen batalistycznych. Już na początku jesteśmy świadkami nalotu i bombardowania wyspy, przedstawionych w bardzo efektowny sposób, a dalej ciągłych walk i coraz bardziej beznadziejnej sytuacji Japończyków. W ?Sztandarze Chwały? na pewno ciekawsze były walki na plaży, ale tam momentami film nudził. Twórcy chcieli pokazać, jak beznadziejni są Amerykanie (szukają bohaterów, nie przejmują się losem żołnierzy, ważniejsza jest dla nich informacja o dokonywanych postępach), dlatego jest tam mniej scen z linii frontu i walki o teren.

Główną przesłanką ?List z Iwo Jimy? jest pokazanie okrucieństwa na wojnie, umoralnienie oraz to, że żołnierze z przeciwnych frontów tak naprawdę są zmuszeni do walki za ojczyznę. W filmie nie znajdziemy scen bohaterskich i heroicznych wyczynów (zatykanie flagi). Japończycy są przedstawieni jako zwykli ludzie. Odczuwają to samo, co inni i są tak samo zróżnicowani. Jedni uznają honor, działają według panujących w kulturze zasad (nie boją się popełnić samobójstwa), chcą oddać życie za ojczyznę i walczą do końca, a inni nie ukrywają lęku, obaw i tego, że najchętniej by się poddali. ?Listy z Iwo Jimy? to film, który daje do myślenia, pokazuje realia wojny, to że zwykły człowiek może stać się potworem, determinację w działaniu i niepowodzenie. Może on zdołować, ale jest prawdziwy i o to chodziło w tym filmie.

Jak najbardziej ocena 10.