którą zarabia w Kalkucie by pomagać chorej żonie, ale i przy okazji zrealizować swoje marzenie. Dokument był realizowany kawałek czasu, ponieważ reżyser przedstawia dość mocno archiwalne materiały filmowe sprzed 3, czy 10 lat. Musiał się nieźle zaprzyjaźnić z głównym bohaterem. Aż się prosi pytanie i podczas seansu przelatuje taka myśl, co tam teraz u niego słychać. Nie tylko u niego, ale i u innych bohaterów filmu. Druga refleksja jaka się nasuwa, to zwykłe docenienie tego co się ma, a o czym mogą tylko pomarzyć ludzie żyjący w Kalkucie, czy ogólnie w Indiach. Człowiek wiele razy nie zastanawia się nad różnymi rzeczami, bo wie i ma z tyłu głowy przekonanie że to po prostu ma, czyli woda, prąd, dach nad głową itd... Nie docenia się tego na co dzień, natomiast jak się popatrzy na te obrazki totalnie umęczonych fizycznie i psychicznie ludzi, mózg się po prostu lasuje. Dobry, życiowy dokument, dający do myślenia.