Oglądając zwiastun film zapowiadał się sympatycznie, ale znając nasze rodzime produkcje nigdy nie ufam tym genialnie zmontowanym i sprzedanym zapowiedziom. I dobrze bo to był chyba ostatni polski film na który się skusiłam.
Przez pierwsze 40 min filmu co chwila zerkałam na zegarek, czas dłużył się niemiłosiernie. Każda scena tego filmu jest na masę przedłużona, po co od początku zanudzają widza tymi tandetnymi ujęciami - najpierw czajnik, potem gwizdek a na końcu kuchnia i że niby taki zadumany nad jedną kartką...litości i tak reszta już na jedno kopyto nakręcona, nuda aż odrzuca. Film jest zrobiony na siłę aby te 90 min było zmontowane.
A tematyka już bardziej oklepana być nie może. Oglądając ten film, oglądam smutne, szare, codzienne życie polaków a nie końca mam ochotę non stop napełniać się tą specyficzną atmosferą, chciałabym w końcu zobaczyć dobry film z którego moglibyśmy być dumni. A nie dziadka, który przez to że całe życie przyjaźnił się z procentami teraz zostanie sam, bo żona odeszła, bo syn ma żal...Jakie to polskie.