Geniusz, pracowitość i niespożyty temperament – to tylko niektóre cechy składające się na osobowość Jerzego Maksymiuka, który jako dyrygent, pianista i kompozytor stał się jedną z najbardziej charyzmatycznych postaci polskiej (i nie tylko) muzyki poważnej ostatnich kilkudziesięciu lat. Filmowy portret maestra byłby jednak niepełny, gdyby zabrakło w nim jego żony Ewy, która organizuje jego codzienne życie, inspiruje do pracy i zapewnia psychiczne wsparcie.

Dyrygent Jerzy Maksymiuk i jego żona Ewa tworzą szczególny związek. Charyzmatyczny maestro, odnoszący sukcesy w świecie muzyki, w życiu codziennym wydaje się być całkowicie bezradny i zagubiony bez pomocy żony. To ona wspiera go w codziennych, najprostszych czynnościach i podejmuje za niego wiele życiowych decyzji. Kamera towarzyszy artyście w trakcie pracy z wybitnymi muzykami i orkiestrami. Ukazuje fascynujący świat genialnego twórcy, pochłoniętego do granic szaleństwa przez partytury. Poznamy także artystę od strony prywatnej.   Ten drugi portret pełen jest barwnych epizodów, drobnych słabości, ale i kłopotliwych natręctw. Film opowiada o miłości, wielkiej pasji, talencie i jeszcze większej cenie – płaconej za ten talent.