w momencie gdy jest problem, który brzmi choroba. Problem z czasem zamienia się w wyrok który brzmi śmierć. Cała historia strasznie naciągana. Tak jak napisałem, krok po korku życie głównej bohaterki upływa jak z płatka. Duma i radość z syna, nowa miłość, narodzone dziecko itd... Zrozumiałym jest, że wszystko się robi by końcowe chwile życia tak wyglądały w takim stanie nieuleczalnej choroby. Tylko, czy rzeczywiście w trymiga da się znaleźć miłość i to z gościem po potężnym przejściu jakim jest śmierć córki i żony? Czy na zamówienie (bo tak chcę i już) da się odwołać postęp choroby i szczęśliwie urodzić dziecko? Może i tak, tylko za sprawą Boga do którego partner Magdy gorliwie się modli. Dlatego też wszystko jest piękne ładne kolorowe pomimo choroby w tle. Chociaż dobrze, że w finale nie ma happy endu (jet połowiczny) bo rodzi się ktoś by mógł umrzeć ktoś. Średnich lotów kino, mogło być bardziej dołujące, tzn. zamiast fabuły skierowanej w stronę wszystko idzie jak z płatka, to mogłoby być wszystko idzie jak po grudzie, pod górę na każdym kroku, bo tak byłoby realistyczniej. Wystarczy przeczytać książkę "Joanna", czy obejrzeć też dokument pod tym samym tytułem, by się o tym przekoanć. Tak czy siak, obejrzeć można.