To, co uderza w tym filmie, to duże ilości nostalgii. Życie młodej Donny jest ukazywane jako paralela życia Sophie i jest to robione tak niesamowicie zręcznie, że w kulminacyjnym momencie tej paraleli, gwarantuje wam, wszyscy będziecie ryczeć jak dzieci.
Jest to bardzo sprawnie zrobione kino, choć brakuje mu tej świeżości jaka towarzyszyła pierwszej części. Szkoda, że zdjęcia nie były kręcone w tych samych lokacjach (zamiast na greckich wyspach, zdjęcia do drugiej części były realizowane w Chorwacji), bo gdzieś ten urok samej Grecji i greckości tutaj się gubi, pomimo iż to właśnie w tej części razem z Donną mamy zakochać się w tej wyspie po raz pierwszy.
Pomimo tych uwag, Lily James i jej młodzi towarzysze przygód, godnie reprezentują dobrze znanych aktorów w ich młodszych wersjach. Młoda Donna to wulkan energii i uroku i z wdziękiem zaskarbiła sobie moją sympatię.
Jest to jeden z tych filmów, którym nie da rady się oprzeć. Taniec, śpiew, spontaniczność zabawy - któraś z wielu, wielu wykonywanych tu piosenek ABBY wreszcie was dopadnie i sami w myślach zaczniecie sypać brokatem.
Z kina wyszłam wzruszona i rozbawiona (chyba jednak bardziej wzruszona, bo ta końcówka, ten nacisk na przemijanie... ech) i dokładnie tego oczekiwałam.
Pełna bezspojlerowa recenzja tutaj:
https://www.youtube.com/watch?v=jtb1S9qdTHE