Jimmy Sangster, jeden z najlepszych scenarzystów Hammera, po sukcesie "Taste of Fear" stworzył scenariusze do jeszcze
niejednego thrillera. W "Maniac", podobnie, jak w "Krzyku strachu", skupia się początkowo na niespiesznym budowaniu napięcia i
intrygi, umieszczając w niej kilka tropów, pozwalających widzowi na wyciągnięcie pewnych wniosków, co do finału produkcji.
Następnie zaś za zadanie stawia sobie wywrócenie oczekiwań i kilku fabularnych transpozycjach, które mają nas zaskoczyć.
Dzieje się to, ponownie, pod koniec, przez co w ostatnich minutach uświadczymy ilość zmian, która zdecydowanie lepiej
wyglądałaby porozmieszczana w różnych momentach. Być może byłyby też one bardziej niespodziewane, gdyż tak, jak jest to,
niestety, jeśli zaskakują, to tylko tych, którzy nie oglądali wcześniej zrealizowanych thrillerów, nie tylko Hammera. Tak naprawdę
tylko jedna zmiana jest przeprowadzona zadowalająco. Pozostałe natomiast odgaduje się z łatwością, tym bardziej, że wiemy
czego spodziewać się po Sangsterze. Szczególnie objawia się to w przypadku tożsamości zabójcy. Finał zaś jest możliwy do
przewidzenia również z powodu znajomości konwencji ówczesnego (hammerowskiego) kina.

W aspektach technicznych obraz również prezentuje średni poziom, ani razu nie zaskakując intrygującym ujęciem czy szczególnie
zapadającą w pamięć sceną. W ten sposób powstała produkcja, która nie nudzi, lecz nie ma w niej niczego, co pozwoliłoby jej
pozostać w umyśle na długo.