Filmowa biografia polskiego malarza. Do Warszawy wraca, po pobycie we Włoszech, Aleksander Gierymski (Leszek Herdegen). Po początkowych sukcesach spotyka go niepowodzenie - jego obrazy poświęcone przedmieściom przyjęte zostają z dezaprobatą. Twórczość Gierymskiego zdecydowanie rozmija się z miejscowymi kanonami piękna. W ślad za niepowodzeniami artystycznymi przychodzą życiowe...

Akcja tego biograficznego filmu toczy się w drugiej połowie ubiegłego stulecia w Warszawie, dokąd wraca po paroletnim pobycie w Monachium i Rzymie Aleksander Gierymski, brat słynnego malarza, Maksymiliana Gierymskiego. Pierwszy wernisaż, na którym eksponuje impresjonistyczne płótna, jest triumfem artysty. Obrazy, nasycone światłem i barwą, zostają przyjęte z pełną aprobatą. Na wystawie Gierymski spotyka Marię, którą poznał we Włoszech, a także Hilarego, wykolejonego malarza z przytułku, który kiedyś załamał się w walce z presją mieszczańskiej i arystokratycznej publiczności. Późniejszy nonkonformizm, przejawiający się i w sztuce Gierymskiego (obrazy przedmieść) i w życiu (skandal wywołany pojedynkiem, represje polityczne wobec przyjaciół) przyczyniają się do jego tragicznego odosobnienia i nędzy. Kochająca artystę Joasia nie jest w stanie uratować go przed postępami choroby umysłowej.
Jeden z nielicznych w polskiej kinematografii film biograficzny, poświęcony postaci wielkiego malarza; przedstawia ciekawą osobowość i poszukiwania twórcze artysty.

Film biograficzny, skupiający się na warszawskim okresie życia Aleksandra Gierymskiego, w którym powstały najwybitniejsze dzieła malarza, na czele ze słynną „Pomarańczarką”. Warszawa, lata 80. XIX wieku. Po latach spędzonych za granicą do Warszawy powraca malarz Aleksander Gierymski. Z sukcesem wkracza do zdominowanego przez arystokrację i mieszczaństwo świata artystycznego stolicy, jednak jego zainteresowania kierują się w stronę pozytywizmu. Gierymski rezygnuje z popularnej klasycznej tematyki i tworzy cykl obrazów, które ukazują sceny z życia warszawskiej biedoty. Jego twórczość zostaje uznana za wulgarną i bezwartościową, gdyż nie pasuje do obowiązujących kanonów. Malarz traci środki do życia i pozycję towarzyską. Stopniowo popada w chorobę psychiczną.