Masa błędów w ciągłości, zarówno montażowej jak i fabularnej.
W jednej scenie Gene Kelly zachwyca się obchodzeniem paschy, ma jakiś moment nawrócenia, Zaraz potem jest nieogolony (no horror), w dodatku pije i ma dylematy rodem z filmów Rohmera.
Tyle że biedaczek nie jest dość oczytany by rzucić nazwiskiem jakiegoś filozofa, więc cierpi podwójnie.
Kiedy indziej mamy scenę jak panowie z cygarami chcą dopisać szczęśliwe zakończenie do jego sztuki z czym walczy jak pijany lew.
Oczywiście kiedy dochodzimy do zakończenia filmu mimo że na papierze może i nie było happy endem to jest to zrealizowane tak że idzie rzygać hollywoodzką tęczą.

W ogóle film sam się gubi w tym co chce przekazać.
Niech artysta idzie za marzeniami;
niech zakłada garnitur, znajdzie pracę i hołduje tradycji;
artysto co ty robisz? wracaj na Broadway!
dziewczyno rzuć go, jemu na tobie nie zależy;
dziewczyno wracaj! przecież on cię kocha!
dziewczyno nic z tego nie będzie, wyjdź za doktora
Dziewczyno, przecież to był jednak ten jedyny!

Może reżyser powinien się postarać by nadać jakiś konkretny wydźwięk tej historii? Gdzie tam po co, dlaczego skoro i tak wszyscy wiedzą że Kelly jest sexy oraz że najważniejsza jest jak to śpiewał Topol "Tradition". A że to się nie łączy? Nie widzę problemu.



Z plusów mogę wymienić dobre drugoplanowe role komiczne wujka i koleżanki z obozu. No i Gene Kelly mimo że ewidentnie jest to zły casting to gra całkiem dobrze (jak można go winić za to że nie do końca wie co trzeba, kiedy ani scenarzysta, ani reżyser sami tego nie wiedzieli).