Widzę, że zabierasz się pisaniem historii na nowo, zgodnie z obecną linią partii.

Hahahaha - kobieto poczytaj trochę o wojnie domowej w Hiszpanii,zainteresuj się tematem,to wtedy możemy podyskutować na argumenty.Tak z ciekawości,napisz mi jak masz ochotę,gdzie w mojej wypowiedzi jest choć jeden procent historycznej nie prawdy?

Wystarczy, że bronisz faszystowskie rządy.

Agatonik - jednak najpierw się doucz, a potem pisz. Komunistyczna szkoła zrobiła jednak swoje: źli faszyści hiszpańscy, a dobrzy komuniści - i wszystko takie jasne i proste!

Mam podobne zastrzeżenia, choć ja akurat filmy Almodovara lubię.  Tym bardziej jestem rozczarowana.  Spodziewałam się czegoś lepszego.  Sam temat  wydał mi się ciekawy i nie przeszkadzałaby mi nawet przewidywalność głównego problemu zamiany dziecka. 
Co do wątku  historycznego nie mam szczególnych zastrzeżeń. Pokazany jest bardziej w charakterze rodzinnej traumy, doświadczenia straty, niż oceny historii.
Najbardziej nie podobało mi się wplecenie romansu lesbijskiego. Pasowało w tym filmie jak pięść do oka. Ta młoda dziewczyna ustylizowana na ślicznego chłopca w erotycznej scenie z 40latką, choćby nie wiem jak ładną. To było po prostu niesmaczne. Wręcz obrzydliwe i zupełnie niepotrzebne. Swoją drogą dotąd nie zauważyłam, że  piękna Penelope  ma tak kiepskie nogi. Jak facet prawie.
Było też trochę nonsensów. Np. zabranie małej, ot tak przez opiekunkę. Co z tego, że biologiczną matkę? Formalnie i emocjonalnie matką dalej była bohaterka grana przez Cruz. Takie rzeczy trzeba bardzo długo prostować w sądzie, a ta od tak bezradnie pozwoliła zabrać dziecko kobiecie nie mającej do niego żadnych praw. Bzdura. I takich bzdur, niedociągnięć było więcej. Chociażby totalny brak pytań. po co pracodawczyni próbka mojej śliny.