Nie sądziłem, że dożyję politycznego Almodovara. Ale nie to jest najgorsze. Najgorsza jest miotająca się na ekranie Cruz, która robi tam chyba na dożywotnim etacie, więc jest poprawnie, ale bez serca i nawet te łzy w oczach jej się zbierają nie do końca wtedy, kiedy powinny. Rozregulowana mimika, dosłowne miotanie się na ekranie, ale w ogóle to dość trudno ogarnąć rolę w tak banalnie stworzonej intrydze. Co zostaje po dawnym mistrzu? Maksymalistyczne wystroje wnętrz z czerwienią na czele i Rossy de Palma usiłująca ratować kilka scen. Wiem, twórca nie jest zawsze taki sam i to się nazywa ewolucja. Tylko że kiedyś był jakiś, a ten film jest bardzo bylejaki. Rozczarowanie.