"Medal honorowy" to film niestety zupełnie nieznany w Polsce, a mówimy tutaj o głośnej, sporej jak na warunki rumuńskie produkcji utytułowanego Calina Petera Netzera.
Jest to refleksja na temat starości, znacznie jednak różniąca się od tej zaserwowanej widzom cztery lata wcześniej przez Cristi Puiu w filmie "Śmierć pana Lazarescu". Główny bohater to postać w dużej mierze komediowa, choć trzeba powiedzieć, że jego losy nie są wesołe. Skonfliktowany ze swoim otoczeniem, nieco zgorzkniały, żyjący w postkomunistycznym otoczeniu [jakże typowa sceneria w nowym kinie rumuńskim] próbuje zyskać swoją godność, czy też prestiż za pomocą tytułowego medalu. Byłaby to bowiem jedyne co w życiu osiągnął - syna co prawda wychował, ale ten wyjechał do Kanady, a wnuki nie mówią nawet w ojczystym języku swojego ojca [co nacjonalistycznemu wyborcy, jakim jest Ion musi się nie podobać], całe życie przepracował jako księgowy, majątku nie ma. W gruncie rzeczy jego losy to dla widza śmiech przez łzy.
Formalnie jest na poziomie - zdjęcia surowe, przenikliwe, jednak w odróżnieniu od chociażby Mungiu czy Porumboiu, Netzer zdecydował się skorzystać ze ścieżki dźwiękowej. Ponadto dobre aktorstwo, co także jest normą w nowej fali rumuńskiej.