trochę banał. Ale dość celnie pokazuje to, że ludzie pogrążeni w depresji, czasami, istotnie - wiedzą. Akurat liczby fasolek niekoniecznie:D ale za to potrafią świetnie wyczuwać innych ludzi i na tej podstawie celnie interpolować ich zachowania czyli wyliczyć przyszłość. A może to nie tyczy się stricte depresji, a raczej dość empatycznych typów osobowości;)

oczywiście, intuicja oświeconego szaleńca itp, nie zmienia to jednak faktu formy fasolowej wypowiedzi. parsknąłem śmiechem i ze skrzywiną miną oglądałem do końca. mogli wymyślić coś jak np: justine każde zdanie mogła powiedzieć od tyłu bez zastanawiania się, i to nie przedstawiając słowa, lecz litery!
autentycznie - mniejszy "banał"...
nie skrzywiłbym się, a tylko rozwarł powieki szerzej i po seansie zadzwonił do scenarzysty z prośbą o kontakt do dostawcy na te wyjęte z kontekstu wątki. tymczasem gościu fasolki wymyślił będąc najprawdopodobniej pod wpływem oparów kleju wdychanych ze świeżo lepionej podeszwy ciżemki jego 3 letniej córeczki z platfusem...

przepraszam że tak panu złorzecze panie scenarzysto, po prostu jestem zły na te fasolki, proszę, niech więcej pan tak nie robi

myślę, że Von Trier nie bardzo sie przejmie twoimi złorzeczeniami:)
Jest parę kwiatków i wybrał najgłupszy sposób, żeby uwiarygodnić tajemną wiedzę Justine( pewnie miało być: wie ile jest fasolek, wie że jesteśmy sami we wszechświecie).
Co nie zmienia faktu, że jest to piękny i mądry film.

taka sama bzdura jak stwierdzenie, że jesteśmy sami ...

jezu 0.0

Po prostu glowna bohaterka miala cos, co mozna nazwac nadprzyrodzonymi mocami - co bylo sugerowane w filmie kilka razy, a to odgadniecie liczby fasolek bylo ostatecznym dowodem na jej "moc".

Rozwalila mnie natomiast interpretacja de9ka xD