Do filmu podszedłem pozytywnie (7-8/10 nastawiony jednak podczas oglądania mój entuzjazm malał, aż w końcu zmalał do 4/10.

Pozytywy:
Niewątpliwym walorem filmu jest krajobraz, piękna przyroda, woda, las piękne, wzgórza, a szczególnie scena z koziołkiem nad strumykiem - piękne.
Pozytywnie podziałały na mnie również dwie sceny, ta w której Yusuf zanosi swoją wymarzoną żaglówkę choremu koledze i ta, gdy zostaje wyróżniony przez nauczyciela, a klasa bije brawa.

Nawet przeciw:
Wspomniałem o walorach przyrodniczych, wg mnie było ich za mało, wiem, że było ich dużo, ale odczułem niedosyt.

Za dużo rozwlekłych scen.

Spoiler: pierwsza scena pozwala domyślić się jak film się skończy.

Denerwujący dzwoneczek. Cały czas podczas poruszania się chłopca.

Wszyscy grający w tym filmie sprawiają wrażenie otępiałych umysłowo, to nie wygląda naturalnie, to właśnie to, oprócz dzwoneczka najbardziej mnie irytowało. Jakby wszystkich wypuścili z psychiatryka po silnych dawkach psychotropów.
Dotyczy to również głównego bohatera. Przecież 6-latek się tak nie zachowuje. Jest rozbrykany rozrechotany i szukający zabawy. Wiem że w filmie miała być pokazana jakaś tęsknota za ojcem, samotność, ale można było pokazać jakiś kontrast kiedy ojciec jeszcze był.

Może czegoś nie zrozumiałem w tym filmie, może powinienem obejrzeć go jeszcze raz (Czy dam radę?)
.
Rozumiem ludzi, którzy zachwycają się tym filmem, bo sam lubię takie spokojne klimaty, pozwalające odlecieć w świat dzieciństwa. Jednak co do tego obrazu muszę rzec: Nie ujął mnie.