Może zacznę od twierdzenia...że gardzę tego typu obrazami. Z tego powodu mój sceptyzm względem tego filmu był zrozumiały. Nie trwał jednak długo. W trakcie oglądania nie wiedziałam jak go ocenić. Do momentu aż nie rozpoczęła się wędrówka przez piekło. Jest to obraz niezwykle wzruszający. Im barwy bardziej ponure, tym więcej emocji i nie związanych z obawą przed potępionymi duszami, a ze współczucia dla nich. Tylko jedno mnie zastanawia- czy Chris nie przegrywa. Czy świat z dziećmi i żoną nie jest jego imaginacją, podczas gdy Annie zostaje na dnie piekła. Nie wiem, może czynię nadinterpretację, dla mnie koniec nie jest jednak wcale oczywisty. Tylko jeżeli tak miałoby wyglądać niebo- to nie jest wiele lepsze od piekła, a jedynie łatwiejsze. Oparte bowiem na kłamstwie i dobrym samopoczuciu. A jednak wówczas jego przegrana stałaby się jego wygraną. W końcu sam kreuje swój świat. Gdy Annie go poznaje, on umiera już ponownie, poddaje się - wracając do pięknego nieba.
Sam obraz jest...często teatrem , a nie filmem, bardzo bowiem przerysowany. Nie jest to piękno barw z Hero, a dosłowne deptanie w świecie farb. Jeden aspekt owego filmu jest niezwykły i sprawia że przebrnęłam przez ową wizualną stronę- postać matki i żony. Jest ukazana nie sentymentalnie, a niezwykle ludzko. Scorria zagrała niezwykle sugestywnie. Co przeżywała ta postać nie jest podane wprost. Nie ma tu krzyków i tanich wzruszeń. Widzimy "tylko" ślady po podcinaniu żył (na które kamera nie najeżdża agresywnie, za co brawa!), zmęczoną twarz. Mówi bardzo mało, zamykając się we własnym świecie.
Łatwo wczuć się w owe dzieło i postaci. Nie przekonuje mnie jednak jego dosłowna plastyczność, poprowadzona do granic. Prawda- przyzwyczaiłam się do niej i zaakceptowałam, jednak znajduje tylko zastosowanie w opozycji do piekła, które ukazane jest przerażająco. Właśnie dlatego że nie ma tam diabła, złych mocy, itp...jest natomiast wieczna śmierć, świat stworzony przez człowieka, będący, przez nieświadomość, jego wiecznym wyborem.
Teraz powinnam jakoś podsumować- ale trudno po pierwszym razie ujrzenia.