Podczas kameralnego przyjęcia w domu pisarza Michele (Trintignant), jego żona (Bolkan) bezczelnie uwodzi ich wspólnego przyjaciela - Maxa (Musante). Wkrótce, wraz z młodym Riciem (Capolicchio) zebrani łączą się w odważnym trójkącie, zaś sam gospodarz "zadowala się" inną kobietą (Girardot). Po jakimś czasie od owego spotkania, miłosny splot zaciśnie się jednak zbyt mocno na szyjach wszystkich wtajemniczonych. Będą oni musieli wybierać pomiędzy nudną wolnością, a podniecającą niewolą...

Ten dość zagmatwany romans wcale nie zyskuje prostszej formy na ekranie. Właściwie nie wiadomo gdzie zaczyna się miłość, gdzie dramat małżeński, gdzie zaś kłamstwo i zdrada wysuwają się na pierwszy plan. Ten z tamtą, ta z tym, ten z... każdym. Szkoda, że twórcy nie poszli o krok dalej z wątkiem biseksualnym - mielibyśmy ciekawy (i chyba przełomowy) punkt we włoskiej kinematografii tego okresu. Ale zrozumiałe jest, że każda rewolucja przebiegała małymi kroczkami. Zamiast zaskakiwać w łóżku, twórcy woleli dosypać tu jeszcze nieco polityki (nazistowska flaga) oraz kontekstu społeczno-filozoficznego, ocierającego się niemal o krytykę (?) rewolucji seksualnej, wywracającej wtedy wszystko do góry nogami. Oprócz ciekawej obsady (kocham młodziutkiego Capolicchio!) - doskonała muzyka Maestra Morricone, przyjemna dla oka scenografia i interesujące dialogi. "It's just an exercise in cruelty" - przekonuje niedoświadczonego i zagubionego w takich "rozrywkach" Rica Florinda Bolkan (w anglojęzycznej wersji językowej). Jako uwodzicielska Nina jest ona doskonałym kontrapunktem dla szarżujących na scenie panów. Annie Girardot znów stanowi jedynie tło, nie przekonuje mnie zupełnie. Za to film - jak najbardziej. 7/10.