Kto tę głupotę napisał? Ja w kinie widziałem w 9 czerwca 1971 roku na senasie w Kinie Pałacowym w Poznaniu o 12:30!!! Nawet ze szkoły się urwałem z kolegą.

Milczenie(1963)

Pierwszy film Bergmana jaki oglądałem. Troche dziwne że dopiero teraz sięgnąłem po jego filmy bo to jeden z najsławniejszych reżyserów w historii kina. Ale odkładałem jego filmy na potem z powodu rozmowy Kałużyńskiego z Raczkiem w której stwierdzają że gość jest przereklamowany i mówi o prawdach tak...

tutaj właściwie nic się nie dzieje, ale to tylko pozory bowiem wszystko odbywa się między
wierszami. Film dla tych którzy cenią sobie kino które zwraca się do widza bardziej obrazem,
gestem, symbolem niż tylko słowem. Genialny od strony operatorskiej i realizatorskiej
(światłocień + mimika aktorów!). Atmosfera...

To wojna totalna. Na śmierć i życie. Totalna inwigilacja. Śledczy szantaż wspomnień duszy. W totalnej izolacji. W przeświadczeniu o samowystarczalności. I liczy się tylko totalne zwycięstwo. Aż zostanie się tylko samemu na arenie.
Jedna ma wykształcenie, wiedzę, osiągnięcia, druga zmysłowe ciało, fizyczne piękno i...

http://cinephile.blog.pl/komentarze/index.php?nid=13838144

Wbrew większości opinii o wielkości owego obrazu w mojej opinii film sam w sobie jest poprostu dobry. Inną zupełnie kwestią staje się jego odbiór który za sprawą subtelności ukazania filmowej rzeczywistości i wielu interesujących zabiegów operatorsko-reżyserskich otwiera przed widzem ocean możliwości interpretacyjnych....

Jak w każdym tak i w tym filmie minimalizm. Hotel, knajpa, kilku aktorów, mało dialogów ... Bergman
jak zwykle stawia na prawdziwe aktorstwo i umysł widza. Jest to film zdecydowanie dla tych którzy
lubią kino artystyczne, z mistrzowskim studium psychologicznym.

„Milczenie” jest bardzo osobistym filmem szwedzkiego reżysera, naznaczonym pasmem jego bolesnych doświadczeń, przemyśleń, ukazanych nam na ekranie za pomocą masek. W dziele tym zamaskowana osobowość twórcy związana jest z trzema postaciami, bohaterami filmu. Jednak najważniejszą rolę odgrywa dziesięcioletni chłopiec,...

Jak Oni to robili?
Mija tyle lat a filmy Bergmana, Kurosawy, Antonioniego są wciąż prawdziwe i eksplodują emocjami prosto w twarz widza. Nie ma w tym cienia fałszu i koniunkturalizmu. Kolejne pokolenie jak w zwierciadle przegląda się w ich filmach. Dzięki Wam za to.

Właśnie obejrzałem to Bergmanowskie dzieło, no i cóż mogę powiedzieć.... szwedzki reżyser po raz kolejny serwuje mi obraz ckliwy, przepełniony wrażliwością, momentami wręcz żałosny.
Mówiąc żałosny, mam na myśli scenę kiedy to Ester wchodzi do pokoju, gdzie jej siostra Anna rż*** się, oj przepraszam, gdzie jej siostra...

...ktoś powiedział mi kiedyś, w zasadzie zachęcał, by nie traktować sensu słów w procesie komunikacji jako nieodzownego czynnika - większe znaczenie dla porozumienia się ma intonacja, ton głosu, gest i mimika. Byłam zdumiona i rozbawiona - on mówił po hiszpańsku, ja po polsku (od komunikacji w języku angielskim bardzo...

Dlatego póki co robię sobie przerwę od takiego kina.

"W finale filmu, gdy Anna z Johannem wyjeżdżają zostawiając Ester, która bliska jest
śmierci, ta ofiarowuje chłopcu słowniczek wyrazów obcych"

Wezcie to skasujcie.

Film to mi sie kojarzy z 13 posterunkiem, a dokładnie z odcinkiem, kiedy grali w zgadywanie filmów i przyszedł ten krytyk i właśnie pokazywał Milczenie :D

Bergman próbuje pokazać świat, który zdiagnozował w "Gościach wieczerzy pańskiej" jako pusty, pozbawiony obecności Boga. "Milczenie" jest więc milczeniem Boga wobec człowieka i człowieka wobec Boga. Świat po śmierci Boga jest obcy, człowiek nie rozumie człowieka, mało tego, sam człowiek staje bezradny wobec samego...

'Milczenie' Bergmana to fenomenalny i bardzo kameralny obraz, którego motywem przewodnim jest samotność człowieka, czy aby tylko?
Film dopracowany do najmniejszego szczegółu. Każde słowo, gest, przedmiot mają swoje miejsce. Uwagę moją zwróciła mała ilość dialogów (ale czy wogóle były potrzebne...?).

Do tego...

to zdanie z 'milczenia' głęboko zapadło mi w pamięć. byc moze Bergman twierdzi, ze nie warto dyskutowac o samotności, jednak pokazuje ją na ekranie i robi to w przejmujący i przykuwający sposob. film jest naprawdę unikalny i niezwykły, jakkolwiek patetycznie i oklepanie to brzmi. chociaż moim zdaniem bardziej od...

Miejscami jakby wyrwany z powieści Kafki lub Bruno Schulza - tajemniczy korytarz, dziwny lokaj i grupa karłów-cyrkowców. A poza tym - film ciężki i przygnębiający.

Nie wiem, czy nie należałoby otwierać „Milczenia” przy pomocy logiki snu - tak dziwne są pozornie realistyczne sytuacje, w które Bergman wplata swoich bohaterów. Po co dwie siostry i syn jednej z nich wybrały się w podróż po nędznym kraiku, którego języka nikt nie zna (tym bardziej, że jedna z nich jest...