Opis filmu Misjonarki miłości
Matka Teresa kiedyś powiedziała: "Jeżeli umiesz patrzeć, znajdziesz Kalkutę na całym świecie". Kamieńska znalazła te, dla których Kalkuta była w Polsce. Film o Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Miłości okazał się punktem zwrotnym na jej artystycznej drodze. Zajęła się tematem wiary, nieobecnym dotąd w jej twórczości, który odtąd będzie się przewijał w jej kolejnych dokumentach. W "Misjonarkach miłości" Kamieńska przygląda się pracy i modlitwie młodych zakonnic. Wzajemnie dopełniające się w ich życiu "ora et labora" znalazło odbicie w konstrukcji filmu. Jesteśmy na przemian, raz w miejscach, gdzie siostry pomagają ludziom potrzebującym, a raz na mszy z Matką Teresą. Jednak przez cały film ma się wrażenie, jakby modlitwa trwała nieprzerwanie, nawet wtedy, gdy młode kobiety sprzątają zaniedbane mieszkania samotnych staruszek, karmią chore dzieci, nalewają zupę bezdomnym i biednym, którzy przybyli do prowadzonej przez nie jadłodajni. W przeciwieństwie do poprzednich filmów Kamieńskiej, tu jej bohaterki nie wypowiadają się przed kamerą i mikrofonem. Komentarz do filmu stanowią fragmenty medytacji i modlitw Matki Teresy, czytane zza kadru przez Irenę Jun. Siła filmu zawiera się także w sposobie przedstawiania. W porównaniu z krótkometrażowymi, czarno-białymi filmami z WFD, zbudowanymi ze statycznych kadrów, rozedrgany, kolorowy obraz wideo z półgodzinnych "Misjonarek miłości" pulsuje intensywnością spojrzenia. Kamera swobodnie podąża za siostrami, wchodzi z nimi do świątyni i mieszkań ludzi, którymi się opiekują. Ta odmienna stylistyka zdjęć, znana z innych filmów "Video Studio Gdańsk", które w latach 80. działało w podziemiu, przydała filmowi pewnej świeżości spojrzenia, która nie osłabła z upływem lat.