"Places We’ll Breathe" to esej audiowizualny, który promuje wyobraźnię za pomocą dziennika podróżnego, składającego się ze skonstruowanych i anonimowych krajobrazów. Jest to notatka o przyszłości. Narracje, które przeplatają się w szczelinach pomiędzy wizualizacją, dźwiękiem i ekspresją, mówią o stracie, eksploracji, obecności, czujności, odpowiedzialności, zmaganiach i wolności.