zielonego i rycerza czarnego. W końcu Czarny Rycerz zabija zielonego. Artur przybliża się do zwycięzcy.
ARTUR: Dzielnie walczyłeś, rycerzu... Jestem Artur. Król Brytyjczyków.
[cisza]
ARTUR: Szukam najodważniejszych i najzacniejszych rycerzy do mojej drużyny.
[cisza]
ARTUR: Dowiodłeś, że jesteś godny. Przyłączysz się do nas?
[cisza]
ARTUR: Zasmucasz mnie. Trudno. Chodź, Patsy.
CZARNY RYCERZ: Nikt tędy nie przejdzie.
ARTUR: Co?
CZARNY RYCERZ: Nikt tędy nie przejdzie.
ARTUR: Nie chcę się z tobą spierać, rycerzu, ale muszę tędy przejść.
CZARNY RYCERZ: W takim razie zginiesz.
ARTUR: Rozkazuję ci jako król, odsuń się.
CZARNY RYCERZ: Nie ustępuję przed nikim.
ARTUR: Dobrze!
[Artur wyciąga miecz. Artur i Czarny Rycerz walczą. W czasie walki Artur próbuje otrzeźwić rycerza uderzając go rękojeścią własnego miecza w hełm; na próżno – walka trwa. Artur obcina Czarnemu Rycerzowi lewe ramię]
ARTUR: Wycofaj się teraz, godny przeciwniku.
CZARNY RYCERZ: To tylko draśnięcie.
ARTUR: "Draśnięcie"? Rękę masz uciętą.
CZARNY RYCERZ: Nieprawda.
ARTUR: A co to jest? [pokazuje na leżące na ziemi ramię]
CZARNY RYCERZ: Bywało gorzej.
ARTUR: Kłamiesz.
CZARNY RYCERZ: Strach cię obleciał? Walcz!
[wznawiają walkę; Artur ucina przeciwnikowi prawe ramię a z rany tryska fontanna krwi]
ARTUR: Wygrałem.
[Artur klęka na uboczu]
KRÓL ARTUR: Dzięki Ci, o Panie, za…
[Czarny Rycerz, już bez rąk, nagle kopie Artura w twarz, Artur upada]
CZARNY RYCERZ: Stawaj.
KRÓL ARTUR: Co?
CZARNY RYCERZ: Broń się.
KRÓL ARTUR: Odważny jesteś, rycerzu, ale walka skończona.
CZARNY RYCERZ: Masz dosyć?
KRÓL ARTUR: Słuchaj, głupi palancie. Nie masz już czym walczyć.
CZARNY RYCERZ: Właśnie, że mam.
KRÓL ARTUR: Spójrz! [pokazuje na miejsce na ciele Czarnego Rycerza, z którego przed chwilą wyrastało prawie ramię]
CZARNY RYCERZ: Powierzchowna rana. [znów kopie Artura]
KRÓL ARTUR: Przestań.
CZARNY RYCERZ: Tchórz!
KRÓL ARTUR: Bo ci utnę nogę.
[Rycerz znów kopie. Artur obcina mu prawą nogę. Rycerz podskakuje na jednej pozostałej mu nodze]
CZARNY RYCERZ: Zaraz cię urządzę.
KRÓL ARTUR: Co takiego?
CZARNY RYCERZ: Zabiję cię.
KRÓL ARTUR: Co zrobisz? Obsikasz mnie?
CZARNY RYCERZ: Jestem niepokonany!
KRÓL ARTUR: Raczej szalony.
CZARNY RYCERZ: Czarny Rycerz zawsze zwycięża. Broń się!
[Artur okazuje zniecierpliwienie]
CZARNY RYCERZ: Dalej!
[Artur ucina Rycerzowi ostatnią kończynę. Rycerz, składający się już tylko z korpusu i z głowy w hełmie patrzy z zaskoczeniem na ziemię, do której się jakby przybliżył]
CZARNY RYCERZ: Dobra, remis.
[Artur przywołuje giermka, który całą walkę obserwował ukryty za drzewem]
KRÓL ARTUR: Chodźmy, Patsy.
CZARNY RYCERZ: Ach tak. Uciekasz? Ty tchórzliwy gnojku! Wracaj i walcz! Poodgryzam ci nogi!

-------------------------------------------------------------------------------- ---------------

4 EXTERIOR – FOREST – DAY
MIX THROUGH to ARTHUR and PATSY riding through the forest. They pass rune stones.
We TRACK with them. CLOSE-UPS of their faces as they ride.
MIX to another TRACKING SHOT of them riding through the forest. They come to a clearing stop,
looking ahead intently. Their eyes light up. Sound FX of fight.
CUT TO their eyeline. A clearing on the other side of which is a rough wooden footbridge across a stream. At the start of the bridge a tremendous fight is going on.
A huge BLACK KNIGHT In black armour, his face totally masked In a visor, is fighting a slightly smaller KNIGHT in green armour.
CUT BACK TO ARTHUR and PATSY. They watch, growing more impressed as they watch the fight.
CUT BACK TO the fight. The GREEN KNIGHT lunges at the BLACK KNIGHT, who avoids the blow with a skillful side-step and parry, knocking the sword out of the GREEN KNIGHT’s hand.
CUT BACK TO ARTHUR and PATSY even more impressed.
CUT BACK TO the fight. The GREEN KNIGHT has drawn out a particularly nasty mace or spiked ball and chain, much longer than the BLACK KNIGHT’s sword.
The GREEN KNIGHT swings at the BLACK KNIGHT, who ducks under the first swing, leaps over the second and starts to close on the GREEN KNIGHT.
CUT BACK to see the GREEN KNIGHT stretched out. The BLACK KNIGHT sheathes his sword.
ARTHUR looks at PATSY. Nods and they move forward.
CUT BACK to the BLACK KNIGHT. ARTHUR and PATSY approach him.

ARTHUR: ‘You fight with the strength of many man, Sir Knight. I am Arthur, King of the Britons.’
Hint of a pause as he waits for a reaction which doesn’t come. ARTHUR is only slightly thrown.
ARTHUR: ‘I seek the finest and bravest knights in the land to join me in my court at Camelot.’
The BLACK KNIGHT remains silent.
ARTHUR: ‘You have proved yourself worthy. Will you join me? ... You make me sad. So be it. Come, Patsy.’
As he moves, the BLACK KNIGHT bars the way.
BLACK KNIGHT: ‘None shall pass.’
ARTHUR: ‘What?’
BLACK KNIGHT: ‘None shall pass.’
ARTHUR: ‘I have no quarrel with you, good Sir Knight, but I must cross this bridge.’
BLACK KNIGHT: ‘Then you shall die.’
ARTHUR: ‘I command you, as King of the Britons, to stand aside.’
BLACK KNIGHT: ‘I move for no man.’
ARTHUR: ‘So be it!’
ARTHUR draws his sword and approaches the BLACK KNIGHT.
A furious fight now starts, lasting about fifteen seconds.
ARTHUR delivers a mighty blow which completely severs the BLACK KNIGHT’s left arm at the shoulder. ARTHUR steps back triumphantly.
ARTUR: ‘Now stand aside worthy adversary.’
KNIGHT (glancing at his shoulder): ‘ ‘Tis but a scratch.’
ARTUR: ‘ “A scratch”? Your arm’s off.’
BLACK KNIGHT: ‘No, it isn’t.’
ARTHUR (pointing to the arm on ground): ‘Well, what’s that, then?’
BLACK KNIGHT: ‘I’ve had worse.’
ARTHUR: ‘You liar.’
BLACK KNIGHT: ‘Come on, you pansy!’
Another ten seconds furious fighting till ARTHUR chops the BLACK KNIGHT’s other arm off, also at the shoulder. The arm plus sword lies on the ground.
ARTUR: ‘Victory is mine.’
(sinking to his knees) ‘We thank thee O Lord, that in thy…’
BLACK KNIGHT: ‘Come on, then.’
ARTUR: ‘What?’
BLACK KNIGHT: ‘Have at you.’
He kicks ARTHUR hard on his side of the helmet. ARTHUR gets up still holding his sword. The BLACK KNIGHT comes after him kicking.
ARTUR: ‘You are indeed brave, Sir Knight, but the fight is mine.’
BLACK KNIGHT: ‘Oh, had enough, eh?’
ARTUR: ‘Look, you stupid bastard. You’ve got no arms left.’
BLACK KNIGHT: ‘Yes I have.’
ARTHUR: ‘Look!’
BLACK KNIGHT: ‘Just a flesh wound’ (kicks ARTHUR)
ARTHUR: ‘Look, stop that.’
BLACK KNIGHT (kicking him): ‘Chicken… Chicken!’
ARTHUR: ‘I’ll have your leg. (he is kicked.) Right!’
ARTHUR chops his leg off. The BLACK KNIGHT keeps his balance with difficulty.
BLACK KNIGHT: ‘Right! I’ll do you for that.’
ARTUR: ‘You’ll what?’
BLACK KNIGHT: ‘Come here.’
ARTHUR: ‘What are you going to do? Bleed on me?’
BLACK KNIGHT: ‘I am invincible!’
ARTHUR: ‘You’re a loony.’
BLACK KNIGHT: ‘The Black Knight always triumphs. Have at you! Come on, then.’
ARTHUR takes his last leg off. The BLACK KNIGHT’s body lands upright.
BLACK KNIGHT: ‘all right, we’ll call it a draw.’
ARTHUR: ‘Come, Patsy. (ARTHUR and PATSY start to cross the bridge.)
BLACK KNIGHT: ‘Oh, oh, I see. Running away, eh? You yellow bastard! Come back here and take what’s coming to you! I’ll bite your legs off!’