Właściciel domu pogrzebowego raczy szukające pracy dziewczę makabrycznymi historiami przed podjęciem przez nią posady.
Mamy trzy a gdyby liczyć na wyrost (jedna króciutka) – cztery opowieści skrojone w anturażu ala Burton (którego jestem fanem).
Pierwszą – o zgubnych skutkach kradzenia wszystkiego co popadnie.
Drugą – o tym, że nie warto być hipokrytą a sex bez zabezpieczeniem może prowadzić do nieprzewidzianych skutków.
Trzecią – o miłości do końca życia a nawet nieco dłużej.
Czwartą – o opiekunce do dziecka, która w burzliwy wieczór musi się zmierzyć z czymś więcej niż tylko z opieką nad powierzonym jej chłopcem.
Tyle tytułem wstępu.

Lubię horrory składające się z szeregu segmentów. Dodatkowo obiecująco wypadł dla mnie początek filmu jako, że przepadam za klimatami, tłem i nastrojem w stylu Burtona a właśnie o coś w tym stylu zadbali twórcy filmu.
Dodatkowo ucieszyłem się widząc w roli szefa zakładu pogrzebowego leciwego już Clancy Browna, który mi się miło kojarzy od czasu zapamiętania z kultowego „Highlandera”.
Nie lubię natomiast niepotrzebnego epatowania hektolitrami krwi i makabreskami na pokaz jak również pomysłami tak udziwnionymi, że w pewnej chwili sam się wokół nich zakręcasz kombimując o co chodziło twórcom.
Horror ma straszyć. Jeżeli jest i straszno i dziwnie to rzecz akceptuję. Ale gdy zaczyna być przede wszystkim dziwnie a straszno już niekoniecznie - to mnie podobne seanse mniej pociągają. A tak niestety jest wg mnie w „The Mortuary Collection”.
Moim zdaniem pomysłodawcy historii przekombinowali, wiem jednak, że podobne udziwnienia mają swoich fanów w kinie grozy.
Film można obejrzeć a stylizacja w klimatach „Tales from the Crypt” unosi się przez cały seans. Ja jednak wolałbym zamiast przemielonych czy rozerwanych części ciała (jest dużo jednego i drugiego) oraz zakręconych udziwnień – nastrój grozy i dozowane napięcie.
Można obejrzeć ale to film z rzędu tych, które niespecjalnie coś wnoszą a po miesiącu, ba po tygodniu nawet - widz będzie miał kłopot z przypomnieniem sobie o czym to były poszczególne historie. Podobnych filmików mamy bowiem krocie.

Pozdrawiam,
Jabu