Nie miej pretensji
Nie musisz ogladać Lyncha jeśli go nie rozumiesz. Wszystko wyjaśniłam w mojej notce" czy wszystko musi być zawsze jasne"
Czy naprawdę uważasz, że reżyser powinien podawac gotowy przepis na zrozumienie filmu? czy zawsze podstawą dla ciasta musi być mąka i dwa jajka?
On przełamał w ludziach to co od dawna budowali inni reżyserzy. ja np. mam dosc banalnych filmów z łatwa do przewidzenia fabułą i śmiesznie prostym zakończeniem.
łynch robi po prostu coś innego niż wszyscy. A jesli chodzi o jego stosunek do filmu, myślę, że kręcąc je dokładnie wie, co chce osiągnąć.

Lynch zapowiadal sie dobrze
Ja nie oczekuje od filmu latwej fabuly i rzezni w stylu "Draka w Bronxie", ale bez przesady! Tu nie chodzi o niedokladność fabuły, tu chodzi o jej brak. Tak naprawdę rzecz w oglądaniu filmów Lyncha polega na tym, że w koncu zauważamy, że tu nie ma przesłania. Lynch jest na tyle sprytny, ze robi z ludzi idiotów- ja nakrece bezsensowny film a wy bawcie sie w interpetacje. Ja tez kiedys myslalem "Lynch wyznacza nowa jakosc", ale w koncu bylem na tyle inteligentny, zeby dojsc do rozumu i zakumac o co tu naprawde chodzi. Moze tez kiedys do tego dorosniesz, bo Lynch robi ludziom wode z mózgu, i jeszcze mu za to placa.
Poza tym, nie wiem czy wiesz, ale od prawie 10 lat ten reżyser zjada wlasny ogon, zmienia tylko imiona bohaterow. W koncu nawet durne pomysly sie kiedys koncza...
A jeśli chcesz obejrzec niepokojace i niejednoznaczne kino to polecam Polanskiego, on nigdy nie udawal, ze robi nie wiadomo co, on po prostu krecil filmy, albo "Opętanie" Żuławskiego, lepsze warsztatowo i przynajmniej mają przesłanie.

Nie wiem
Mozliwe, że kiedyś dorosnę i będę mieć tak trzeźwe podejście do Lyncha jak ty. Ale na razie się nim zachwycam, możliwe, ze zawsze tak będzie.. a może już żaden jego film mi się nie spodoba.
Poza tym o to własnie chodzi, żeby poznawać, rozumieć, nie- rozumieć porzucać i szukac dalej. Polańskiego również lubię, nie kwestionuję jego wielkości. Tylko, że nie wszystkim musi podobać się to samo.

trochę przesadziłem
Wstyd mi.... Poniosło mnie trochę i wywaliłem ze zbyt grubej rury, ale byłem właśnie na świeżo po seansie Mullholand Drive i humor nie dopisywał po tym co zobaczyłem. Każdy ogląda to co mu się podoba, ale nalezy raczej zastanowić nad tym co Lynch tak naprawdę chce przekazać i czy jego "radosna twórczość" nie jest tylko popisem służacym zrobieniu wody z mózgu odbiorcy. U Lyncha należy cenić przede wszystkim sceny, które potrafią wryć się głęboko w pamięć, jak chociązby ta w teatrze (MD), a ewentualne interpretacje zostawić krytykom, bo jak powiedział Polański "Koty muszą się wymiauczeć". Tylko, że dla mnie zbiór wizjonerskich scen to trochę za mało jak na dobry film, przydałoby sie też przesłanie...

No to rozejm
No jasne przesłanie musi być. Ale myślę, że można i w MD coś takiego znaleźć .. może coś z wyrzutami sumienia, może coś o miłości i nienawiści.. Myślę, że wiele zależy od nastroju w jakim oglądasz ten film i co cię aktualnie trapi..
coraz bardziej podoba mi się ten rodzaj dyskusji ;-)

skoro dyskusja taka miła...
Skoro dyskusja taka miła to polecę coś od siebie: jesli lubisz takie schizofreniczne klimaty jak u Lyncha to powinien ci sie spodobać film Żuławskiego "Possession" (polski tytuł to "Opętanie"). Jest niezwykle trudny do dostania, ale naprawdę warto go zobaczyć. Tu też mamy do czynienia z wielowarstwowym znaczeniem, ale całośc podana jest, powiedziałbym, przystępniej, nie jest tak poszarpana. W każdym razie największą zaletą tego obrazu jest i tak aktorstwo, moim skromnym zdaniem mamy tam najlepszy damsko-męski duet w dziejach kina. Issabele Adjani i Sam Neil grają jak w transie, są przerażający, wstrząsający, niesamowici. Ich gra jest tak sugestywna, że po obejrzeniu całości cięzko jest cokolwiek powiedzieć... nie żartuję, to trzeba zobaczyć. Żuławski wywarł na Adjani taką presje (w końcu wciela się ona w kobietę, której nie zostało wiele z jej zdrowia psychicznego) by zagrała tą rolę zgodnie z jego wizją, że aktorka okupiła kilka nagród jakie dostała za najlepszą rolę kobiecą długim leczeniem psychiatrycznym. Miodzio!