To jeden z bardziej awangardowo zrobionych filmów Resnais i niestety najsłabszy z jego najlepszego okresu twórczości. Na szczęście Resnais to niezawodna marka, a "najsłabszy" w jego wypadku oznacza "dobry". Cholernie dobry.
Właściwie jedynym minusem jest to, że przez ciągłe eksperymentowanie z montażem, gdzieś tak w połowie Resnais zaczął się jakby trochę gubić. A przynajmniej ja jako widz zacząłem odczuwać jakiś chaos i nawet znużenie. Ale to po kilkunastu minutach zniknęło i znowu było tak jak być powinno. Co nie zmienia faktu, że lepiej by było, gdyby w pewnych momentach było normalniej. Masa świetnych scen, ale "co za dużo, to nie zdrowo" i te typowe dla niego reżyserskie zagrywki bywały już męczące. Na szczęście wszystko wychodzi bezpośrednio z fabuły, jak to u niego bywa - nie ma mowy o ekspertymentowaniu w ciemno. Czyli mamy usprawiedliwienie, choć parę fragmentów było jednak zbyt niejasnych.
Nie chcę za bardzo pisać o fabule, bo ta skomplikowana i grzechem byłoby zdradzać tajemnice, które tam mamy. Ograniczę się do tego, że tematem "Muriel" jest obsesyjne powracanie do przeszłości i jej ogromny wpływ na teraźniejsze działanie człowieka. Czyli to czym Resnais zawsze się zajmował. Mamy wojnę (i to niejedną), mamy pewną specyficzną zbrodnię, mamy wreszcie tragiczną miłość i zabójcze wyrzuty sumienia. Narracja podporządkowana wspomnieniom bohaterów robi wrażenie, ale lepiej zostanie ona rozwinięta w późniejszym jego filmie, mistrzowskim "Kocham Cię, kocham Cię".