Ostatnie lata II Wojny światowej. Małe miasteczko w Czechach okupowane przez nazistów. Pewnego dnia Josef i Maria Cizek, bezdzietne małżeństwo znajduje młodego Żyda, uciekiniera z obozu koncentracyjnego i udzielają mu schronienia. To czarna komedia, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, oparta na autentycznych wydarzeniach. Film o bohaterach, których rodzi współczucie, przyzwoitych ludziach i zdrajcach, o pragnieniu życia i apatycznej bierności. Heroizm i kolaboracja, wielkoduszność i tchórzostwo przeplatają się ze sobą utrudniając jeśli nie uniemożliwiając osąd.
Nominacja do Oscara 2000 w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny
Zdobywca 5-ciu Czeskich Lwów 2001
FIPRESCI Nagroda Krytyków Filmowych na MFF w Cottbus
Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2000

Bezdzietne małżeństwo - Josef (Bolek Polívka) i Maria (Anna Šišková) wiedzie spokojne, na ile to możliwe, życie w okupowanym przez Niemców miasteczku. Josef, intelektualista, stara się przetrzymać wojnę bez angażowania się w żadne polityczne formacje. Maria marzy o dziecku. Największą życiową udręką małżeństwa Čížków jest niejaki Horst Prohaska (Jaroslav Dušek), smalący do Marii cholewki - folksdojcz, który jest częstym, choć niechcianym gościem. Pewnej nocy w domu Čížków pojawia się Dawid (Csongor Kassai), syn byłego pracodawcy Josefa i Horsta. Dawid uciekł z obozu koncentracyjnego i próbuje teraz bezskutecznie znaleźć schronienie u swoich byłych sąsiadów, gdzie w najlepszym jednak razie napotyka na obojętność. Josef i Maria chowają chłopaka w skrytce za kuchnią. Początkowo Dawid ma zostać na jedną noc, potem jego pobyt się przedłuża, co dramatycznie zmienia życie spokojnego małżeństwa.

Musimy sobie pomagać to dramatyczna opowieść o bohaterze wbrew swojej woli, rozgrywająca się w małym czeskim miasteczku okupowanym przez niemieckich żołnierzy pod koniec II wojny światowej.

Josef i Maria Čižek są bezdzietnym małżeństwem. Ona rozpaczliwie pragnie mieć dziecko, niestety jej mąż jest bezpłodny. Pewnego dnia przypadkiem spotykają młodego Zyda o imieniu Dawid i oferują mu schronienie w swoim domu. Od tej chwili zaczyna się ich dramatyczna walka o przetrwanie.

Aby odwrócić uwagę niemieckich władz i odsunąć od swoich sąsiadów groźbę egzekucji, małżeństwo Čižków wikła się coraz bardziej w kontakty z wszechwładnymi panami życia i śmierci. Jakby tego było mało, Marię zaczyna odwiedzać czeski kolaborant niemieckiego pochodzenia, niejaki Horst Prohaska, a jego częste wizyty zwiększają ryzyko odkrycia zbiega. W czasie tragikomicznej sceny Maria twardo odrzuca kolejne awanse swojego szemranego adoratora. Prohaska postanawia zemścić się na Čižkach. Jego plan jest następujący: ulokować niemieckiego urzędnika, Albrechta Kepke, w pokoju, który Čižkowie przeznaczyli dla swojego nienarodzonego dziecka.

Aby temu zapobiec, Čižek przekonuje żonę, że powinna zajść w ciążę. Ojcem jej dziecka miałby być ukrywany przez nich młody człowiek. W ten nietypowy sposób Dawid spłaca dług wdzięczności wobec ludzi, którzy uratowali mu życie.

Kulminacyjny moment filmu przypada na maj 1945 roku, kiedy ma się urodzić dziecko Marii i Dawida. Rodzinie ponownie grozi niebezpieczeństwo - tym razem ze strony samozwańczych sędziów i mieszkańców, którzy chcą ukarać kolaborantów.

W ostatniej, absurdalnej scenie, wokół nowonarodzonego dziecka gromadzą się przedziwne postacie: czeski żołnierz, który walczył w Związku Radzieckim, radziecki sołdat z pierwszej linii frontu, słowacki partyzant, żydowski uchodźca Dawid, kolaborant Horst Prohaska i Čižek, świeżo upieczony "ojciec" i bohater wbrew swojej woli ...
[tantra]

Bezdzietne, kochające się małżeństwo ukrywa w spiżarni dawnego sąsiada: młodego Żyda, uciekiniera z Auschwitz. Ich odważna decyzja nie przychodzi bynajmniej łatwo, niewiele tutaj bohaterstwa, a raczej obawy o swój los: w razie ewentualnej wpadki zostaną skazani na śmierć. Niebezpieczeństwo jest tym bardziej realne, im częstsze odwiedziny sąsiada-kolaboranta, niejakiego Prohaski (Jaroslav Dusek). Ta niecodzienna sytuacja powoduje coraz większą nerwowość Józefa (Bolek Polivka) i Marii (Anna Siskova), a jakby wrażeń było mało, hitlerowskie władze chcą im dokwaterować zdymisjonowanego niemieckiego dygnitarza, którego syn zdezerterował z armii. Co więc pozostaje małżonkom? Przekonanie mającego układy w magistracie Prohazki, że Maria jest w ciąży. Taka sytuacja zmieniłaby bowiem nastawienie niemieckich urzędników co do nowego lokatora. Niestety, jest tylko jeden, dość istotny problem. Mąż gospodyni jest bezpłodny, o czym wszyscy w miasteczku dobrze wiedzą.

Oto kolejny wojenny film tego lata ? dramat osadzony w Czechosłowacji podczas Drugiej Wojny Światowej. Film ten nominowany do Oscara 2001 za najlepszy film zagraniczny (obcojęzyczny) dotyka rzadko poruszanego tematu Holocaustu: ?the tedium of terror?. Józef (Polivka) oraz jego żona, Maria (Siskova), wiodą swój żywot pod reżimem Nazistów, podczas gdy ich żydowski sąsiad (Kassai) pojawia się w mieście po ucieczce z obozu. Para niechętnie zgadza się ukrywać młodego człowieka w małym ciasnym pokoju, niewygodna umowa pomiędzy nimi trwa przez kilka lat, cała trójka uczy się żyć w codziennym strachu przed odkryciem i skazaniem.
Brzmi srogo, lecz niepokój ten jest rozluźniany poprzez przypadkowe wybuchy humoru ? taktyka która sprawiła iż film porównywano do Life is Beautiful. W miejscu Roberto Benigniego widzimy tu sławnego czeskiego komika Polivkę. ?On jest jak Jim Carey?, mówi reżyser Jan Hrebejk. ?Bądź co bądź możliwe że jego teatr jest na wyższym poziomie intelektualnym?. Reżyser mówi iż film jest luźno oparty na dwóch prawdziwych historiach, jego przesłanie jest oczywiście uniwersalne. ?Nie powinniśmy pochopnie zgadzać się co do osądów na temat innych ludzi? mówi, ?Musimy zrozumieć że ludzka egzystencja jest skomplikowana?.
Gillian Flynn,Entertainment Weekly
[opis dystrybutora]

Musimy sobie pomagać – to świetna rada na niespokojne i niebezpieczne czasy, takie jak II wojna światowa. W okresie niemieckiej okupacji małżonkowie Jozef i Marie robią wszystko, aby równocześnie przeżyć i pozostać ludźmi. Utrudnia im to pewien Żyd, zbiegły z obozu koncentracyjnego i desperacko potrzebujący pomocy. Ukrywanie go pod swoim dachem wymaga ciągłego kombinowania, szczególnie że w okolicy kręci się lubiący niespodziewane wizyty kolaborant. Bywa, że prowadzi to do sytuacji, które balansują na krawędzi komedii i horroru. Innym razem – do moralnych dylematów i paradoksów, momentów, gdy chęć czynienia dobra pociąga za sobą zachowania równie radykalne co absurdalne. Musimy sobie pomagać – to hasło pozostaje jednak aktualne wbrew wszelkim przeciwnościom losu.