Znany szwedzki artysta Lars Lerin i Manoel Marques (Junior), tancerz z małego brazylijskiego miasteczka, spotkali się po raz pierwszy na szwedzkim lotnisku. Poznali się wcześniej przez Skype'a, ale z powodu braku znajomości jakiegokolwiek wspólnego języka, nie mogli ze sobą porozmawiać. Dlatego postanowili się spotkać.
"A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski". Jednak Lars i Junior nie mieli nawet listka figowego języka, za którego pomocą mogliby się porozumieć i ukryć nieporadność pierwszej randki. Co więcej, od początku odkryli wszystkie karty: pragnienie miłości i związane z nim uczucia lęku, zależności, samotności i wielkiej nadziei.
Świadkiem tego spotkania była Sara Broos, reżyserka i kuzynka Larsa, która nie odwróciła oczu, ale zdecydowała się pozostać blisko bohaterów, aby przez kolejne dni, tygodnie i miesiące rejestrować dalsze losy ich związku. I niespodziewanie dla zażenowanych widzów i samych zawstydzonych kochanków, postanowili być razem, nawet gdyby bramy raju miały pozostać na zawsze zamknięte.