Już dawno nie widziałam tak inspirującego filmu. Nawet nie wiem, czy filmu, czy po prostu człowieka. Jeśli to jednak film, to wraca moja wiara w polską kinematografii (choć pewnie można się do czegoś przyczepić, ale nie chcę), jeśli jednak to człowiek, to mój Boże, ten pan ma mój dozgonny szacunek. Być na samym dnie, wychować się w rodzinie, gdzie jest przemoc ze strony osoby, która powinna kochać, motywować i wspierać, stracić kogoś, kogo się kochało i.. I zostać ku*wa najlepszym! Wgniotło mnie, została ze mnie mała mróweczka. Film ma wspaniały klimat. Czasem daje ci pałą po łbie, żeby zaraz chwycić za rękę i poklepać po plecach. Trzeba przyznać, że historia górskiego wybitnie nadaje się na film. A Górski wybitnie zasługuje na uznanie.