No wlasnie. Jestem milosnikiem i fanem horrorow ale tutaj musze przyznac z rozbrajajaca szczeroscia, widowisko bardziej wywolywalo usmiech rozbawienia na mojej twarzy niz przestrach. Dlaczego? Nie wiem dokladnie. Moze to przez brak muzyki, moze to przez to, ze duchy wygladaly jak grupa cyrkowa: kolory na twarzy jaskrawe, maski jak z taniego sklepu ze starzyzna dla malolatow. Poza tym - dziecko wyskakujace z szafy, nie wiem czemu ta scena mnie rozbawila. Nie byla straszna, bardziej groteskowa. Podobne jak odglosy towarzyszace materializujacym sie duchom. Niczym z taniego horroru klasy B. Wrzaski, piski, ktore wedlug realizatorow mialy zapewne spotegowac atmosfere. Zamiast tego wyszlo na odwrot. Uczynily ja bardziej kuriozalna. Aha, jakby tego jeszcze bylo malo, to pozwole sobie wspomniec na koniec naszych "Pogromcow duchow", ktorzy notabene naprawde skojarzyli mi sie z Danem Akroydem i reszta, z kultowego niegdys filmu. Ten mezczyzna z broda, ma przezabawna mimike, a jego wytrzeszcz oczu przyprawia czlowieka rzeczywiscie o gesia skorke. Tyle, ze bardziej z zaskoczenia i niedowierzania, niz ze zgrozy. I kobieta. Ta, ktora ma pomoc w rozwiklaniu zagadki opetanego domu. Gdy zaklada na twarz urzadzenie bedace skrzyzowaniem maski gazowej z tuba od odkurzacza, po prostu rece opadaja. Gdy ogladalem te scene, zastanawialem sie, czy rezyser mial na pewno wszystkie klepki na wlasciwym miejscu.
Dwadziescia lat temu z okladem nakrecono film "Duch". Mistrzostwo w tej kategorii. Obraz, ktory naprawde przyprawia o dreszcze i ciarki na plecach. Ten zas, wydaje sie byc nie tylko najnizszej klasy kopia oryginalu. Jest to przede wszystkim kpina z widza. Mowiac jednym slowem: tania rozrywka dla ludzi poszukujacych plytkich wrazen i niedoszukujacych sie wiekszej glebii w przedstawianej historii . Po prostu bubel. 4/10 za pare ciekawych scen z poczatku. I za groteske. Niezamierzona chyba jednak.