Do pewnego momentu śmieszny w swoim amerykańskostylowym kretynizmie, drętwych dialogach, patetycznych przemowach, idiotycznej fabule, w której tylko bohaterowie zdają się nie znać wyjścia z sytuacji, okrzykach paniki jak w czasie godów orangutana, minach aktorów niczym jak przy sraczce pingwina (? ;-) (idiotyzm mimiki znanego skądinąd Judge'a Reinholda przechodzi wszelkie granice ludzkiej wytrzymałości...)....i w ogóle, ... w ogóle... ...w ogóle po co ja to piszę?? Przecież to najdurniejszy film jaki w życiu widziałem... ;-p Ale do końca dotrwałem - bo nawet kiedy myślisz, że szczyt idiotyzmu został osiągnięty, dzieło to potrafi zaskoczyć coraz to nowszym, świeższym, i jeszcze jinteligentniejszym podejściem do kwestii fabuły...
Jedno tylko zastanawia... czym sobie człowiek musiał zasłużyć, żeby takie rzeczy telewizja w eter puszczała...ech...
Zaprawdę powiadam Wam... film ten szuka dna denności, bo dawno już (na początku?) się zagłębił poniżej... ;-)