W momencie wejścia na ekrany "A film unfinished" był dość szeroko komentowany, co kazało przypuszczać, że mamy do czynienia ze swego rodzaju wydarzeniem. Choć temat sam w sobie jest ciekawy, to jednak moim zdaniem dokument Hersonskiego żadną rewelacją bynajmniej nie jest. O holokauście nie mówi tak naprawdę nic odkrywczego, powtarza jedynie doskonale znane fakty, powiela frazesy, piętnuje to, co potępione było już setki razy. Ponadto realizacyjnie jest to rzecz co najwyżej przeciętna: oryginalne materiały z 42-go ubarwione zostały komentarzami czytanymi z offu i poprzetykane "gadającymi głowami". Wypowiedzi ocalałych, którzy przeszli przez warszawskie getto są niespecjalnie zajmujące, więcej można już dowiedzieć się ze słów jednego z kamerzystów. Pomysł na wykonanie i podanie tego wszystkiego widzowi jest na poziomie telewizyjnym - tego typu dokumenty masowo nadawane są na Discovery, Planete i innych bliźniaczych stacjach. Niemieckie taśmy - owszem, interesujące jako sam dokument epoki. Zbudowany wokół nich film - raczej letni.