Wydawałoby się, że uzależnienie od seksu nie jest dobrym tematem, jednak z bohaterką można się w pewien sposób związać emocjonalnie, niekoniecznie będąc ofiarą tego samego problemu i mimo jego skrajności. Daję tę samą ocenę co części pierwszej, bo to w zasadzie jest wciąż ten sam film. Ogólnie vontrierowska "Trylogia Depresji" to niezłe kino, ale to "Melancholia" zdobyła moje serce i zawładnęła emocjami.